سفر و مسافرت از دیرباز همواره مورد توجه انسان بوده چرا که حرکت جزءلاینفک زندگی انسان و یکی از ارکان آن بوده است. امروزه با وجود پیشرفتهای چشمگیر در زندگی انسان و خاصا در صنعت حمل و نقل سفرهای زمینی همچنان به عنوان شاخص ترین راه تغییر مکان مطرح می باشد و در این پایانه ها به صورت مفاصلی سفرها را به یکدیگر پیوند داده و به منزله نقاطی هستند که سفر در آنها پایان می یابد یا از آنجا آغاز می شود. با توجه به قرار گیری این اماکن در نقطه اتصال راهها به شهر می توان از پایانه ها به عنوان اولین مفصل ارتباطی با شهر یا همان ورودی شهر نام برد که طبیعتا باید کیفیت فضایی آن بیانگر ویژگیهای همان شهر بوده تا مسافران بتوانند با درک این ویژگیها حال و هوای آن شهر را در ذهن خود بپرورانند. در راستای این مطالب باید گفت ترمینال مسافربری مشهد به لحاظ وجود بارگاه ملکوتی حضرت رضا ع و ورود سالانه میلیون ها نفر زاور و مسافر در میان ترمنالهای مسافربری سایر شهرهای کشور از موقعیت خاصی برخوردار است. کمتر نمونه ای در میان ترمینالهای مسافربری در جهان می توان یافت که عمدتا مسافرین در جوی مذهبی و روحانی و به قصد زیارت آستانی مقدس و آنهم در تمامی طول سال و نه فقط در زمانهایی معین از آن استفاده نمایند. لذا در این جهت هویتی خاص برای این مجموعه فراهم آمده و در این رساله سعی شده است. با التفات به این هویت ملی مذهبی شهر مشهد پایانه ای مناسب این شهر و در شان آن طراحی گردد. در بخش نخست بستر پروژه به عنوان بخش هویت بخش طرح مورد مطالعه قرار گرفته و به پاره ای از ویژگیهای بستر که در رابطه موضوعی و فارغ از بحث بستر بررسی شده و با تحلیل نمونه های مشابه به شناختی نسبی از موضوع دست یافته ام. و بالاخره در بخش سوم با استناد به اطلاعات جمع آوری شده در دو بخش نخست به تبیین نظام معنایی طرح (مبانی نظری طرح) پرداخته شده و در نهایت با معرفی نظام شکلی طرح میزان و چگونگی تاثیر این نظام معنایی بیان شده است.