در پژوهش کنونی تاثیر شمار نوزادان شیرخوار و شدت شیرخواری بر میزان بیان kiss-1 mrna در هسته آرکوات موش صحرایی شیرده بررسی شد. سی و شش موش صحرایی آبستن، نژاد اسپراگ داولی، به 9 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه کنترل شامل موش های صحرایی تخمدان برداری شده و غیرشیرده بود. سه گروه، موش های صحرایی دارای 5، 10 و 15 نوزاد بودند که از نوزادانشان جدا نشدند، و همواره شیرخواری کردند. سه گروه دیگر با 5 نوزاد، که در روز هشتم پس از زایش، برای 6 ساعت از نوزادانشان جدا شدند، سپس نوزادان هر مادر بازگردانده شدند و پیش از کشتار، به مدت 5/2، 5 و 5/7 دقیقه شیرخواری کردند. دو گروه آخر با 10 و 15 نوزاد، که در روز هشتم پس از زایش، برای 6 ساعت از نوزادانشان جدا شدند، سپس نوزادان هر مادر بازگردانده شدند و پیش از کشتار، به مدت 5 دقیقه شیرخواری کردند. بیان kiss-1 mrna، با روش real-time pcr بررسی شد. بیان kiss-1 mrna در هسته آرکوات موش صحرایی شیرده، با افزایش شمار نوزادان شیرخوار و شدت تحریکات شیرخواری به طور معنی داری کاهش یافت (0.01>p ). همچنین اثر افزایش شدت تحریکات شیرخواری بر بیان kiss-1 mrna بیشتر از اثر شمار نوزادان شیرخوار بود (0.01>p). یافته ها نشان دادند که افزایش شمار نوزادان شیرخوار و شدت شیرخواری، می توانند بیان kiss-1 mrna در هسته آرکوات موش صحرایی شیرده را کاهش دهند و ممکن است موجب آنستروس شیردهی در موش صحرایی شوند.

هدف از پژوهش کنونی بررسی اثر کیس پپتین-10 بر تراوش هورمون لوتئینه کننده (lh) در بزهای ماده آنستروس بود. آزمایش با استفاده از 5 ماده بز (5-4 ساله) در فصل آنستروس انجام شد. گامه آنستروس با اندازه گیری پروژسترون 10 و 20 روز قبل از تزریق کیس پپتین تایید شد. پنج بز، یک تزریق درون سیاهرگی سالین (2 میلی لیتر) به عنوان گروه کنترل دریافت کردند و همان بزها یک ساعت بعد کیس پپتین (1 میکروگرم بر کیلوگرم) به عنوان گروه تیمار دریافت کردند. نمونه های خون در زمان های 60-، 40-، 20-، 0 (درست قبل از تزریق)، 10، 20، 30، 40، 50، 60، 80، 100، 120 و 140 دقیقه پس از تزریق جمع آوری شدند و غلظت lh سرم اندازه گیری شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد و داده ها با رویه mixed، آنالیز شدند. تزریق 1 میکروگرم بر کیلوگرم کیس پپتین-10 اثری بر تحریک آزادسازی lh در بزهای ماده آنستروس نداشت.