یکی از عوامل که بر تنش والدینی تأثیر گذار است مشکلات رفتاری کودکان و سبک های فرزندپروری والدین می باشد. با عنایت به اهمیت موضوع، هدف کلی این پژوهش نقش واسطه گری مشکلات رفتاری کودکان در رابطه بین سبک های والدینی و استرس والدینی بوده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. به منظور گردآوری داده‏ها از سه پرسشنامه؛ سبک های والدگری بامیرند، استرس والدگری آبیدین و سیاهه ی رفتاری کودک (cbcl) استفاده شده که روایی و پایایی آنها مورد تأیید بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان 4 تا 6 ساله مهدکودک های شهر شیراز بوده که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 8 مهد کودک به صورت تصادفی انتخاب و سپس والدین کودکان این مهدکودک ها که 200 نفر بودند به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss انجام پذیرفته است. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه بین مشکلات رفتاری کودک با سبک والدگری سهل گیرانه و استرس والدگری معنادار می باشد. همچنین تحلیل مسیر نشان داد که مشکلات رفتاری نقش واسطه ای بین سبک والدگری سهل گیرانه و استرس والدگری دارد و مشکلات رفتاری کودک تأثیر مستقیم بر استرس والدگری دارد. کلیدواژه ها: مشکلات رفتاری کودکان، سبک های والدگری، استرس والدگری