تغییرات و تحولات عمیق دنیای کسب و کار و الزامات جدید تولید و تجارت در عصر کنونی، زمینه ظهور و بروز نگرش ها و پارادایم های جدیدی را فراهم ساخته است که ضروری است مورد توجه دست اندر کاران عرصه تولید و تجارت قرار گیرد. در همین راستا رویکردها و نگرش های جدیدی پیرامون موضوع تامین تحت عنوان مدیریت زنجیره تامین گسترش یافته به نحوی که زمینه خلق پارادایمی جدید در حوزه مدیریت تامین را فراهم ساخته است. تحولات اقتصادی، الزامات بازار، شدت رقابت، فناوری های جدید، تغییر سطح انتظارات مشتریان و سازمان ها، تعدد و تنوع عوامل و منابع تامین و بسیاری مقوله های دیگر، زمینه را برای ارزش آفرینی در یک اقتصاد مبتنی بر شبکه فراهم آورده است. تسهیم سود، به اشتراک گذاشتن ارزش و نهایتا تعدیل خطرات، در زنجیره ای از اقدامات ارزش آفرین، منجر به توسعه مفاهیمی راهبردی در یک نظام زنجیره ای شده است. در این میان نظام مدیریت زنجیره تامین به نحوی سازمان یافته، یکپارچه و هدفمند توسعه یافته به نحوی که جریان ارزش پایداری فراهم سازد. این فعالیتها در پنج حوزه ایجاد کننده ارزش تمرکز می یابند: - کیفیت: به نحوی که مواد و خدمات تامین شده عاری از عیب ونقص باشد. - هزینه: به نحوی که فعالیت های مدیریت زنجیره تامین بر اساس مدیریت استراتژیک هزینه در طول دوره عمر اقتصادی آنها سامان دهی گردد. - زمان: به نحوی که تمامی عوامل مشارکت کننده در طول زنجیره، نقش فعال در کاهش زمان در طول سیکل تامین تا توزیع داشته باشند. - فناوری: تمرکز بر تامین دانش و تکنولوژی مناسب در زمان مطلوب به نحوی که منجر به ایجاد مزیت رقابتی گردد. - روابط بلند مدت شرکا: تا جایی که منافع متقابل را برای ایشان به ارمغان آورد.