پژوهش حاضر با هدف پیش بینی و مقایسه رضایت مندی زناشویی بر اساس مولفه های سبک های عشق ورزی و سبک های حل تعارض انجام شد. برای این منظور 136 زوج(272 نفر) به صورت نمونه گیری در دسترس از میان دانشجویان متاهل دانشگاه های سطح شهر کرمانشاه انتخاب شدند. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، مقیاس مثلث عشق استرنبرگ و مقیاس نسخه دوم شیوه های حل تعارض رحیم(roci-ii)، استفاده شد. داده های آماری به دست آمده با استفاده از روش رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس در نرم افزار sppss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد همبستگی مثبت بین رضایت مندی زناشویی با سبک های عشق ورزی( صمیمیت، تعهد و شور و اشتیاق) و شیوه های همراهانه، مصالحه گرانه حل تعارض وجود دارد، همچنین نتایج نشان داد بین رضایتمندی زناشویی و شیوه اجتنابی سبک های حل تعارض همبستگی منفی وجود دارد. رابطه آماری معنی داری بین رضایت زناشویی با شیوه های حل تعارض مهربانانه و سلطه گرانه مشاهده نشد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که سبک های عشق ورزی با مدت ازدواج، دارای همبستگی منفی و معنی داری هستند و با افزایش مدت ازدواج رضایت مندی زناشویی کاهش می یابد. با توجه به یافته، سبک های عشق ورزی و سبک های حل تعارض، قادرند تغییرات رضایتمندی زناشویی را به طور معنی دار پیش بینی کنند.