چکیده ابتکار و خلاقیت همواره سرچشمه ی آفرینش هنر و آثار هنری و هدایت انسان به سوی تجربه ی عالمی جدید و ناشناخته بوده است. هنرمند، هنر را برای اهداف خود و بیان مفاهیم بزرگی که در ذهن داشته به کار برده است. موسیقینیز به عنوان هنر در جهت ابراز احساس و انتقال معانی به کار گرفته شد.فلسفه ی موسیقی به بررسی و تحلیل مسائل بنیادین در خصوص موسیقی و مطالعه ی پرسش های اساسی درباره ی ذات موسیقی و تجربیات ما از موسیقی می پردازد. بررسی نحوه ی ا ارتباط موسیقی و زبان،موسیقی و احساس، موسیقی و فهم انسانی و نیز ارتباط موسیقی و اثر موسیقایی از اهداف اصلی این پژوهش است. روش تحقیق جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و فیش برداری و تحلیل مباحث و مسائل تحقیق در جهت اهداف آن است.زبان به عنوان ابزارگفتگو و انتقال دهنده ی معانی برای انسان دارای اهمیت و مورد بحث بوده است.موسیقی نیز به عنوان هنریشنیداریمدعی زبانی پویا و ویژه است و از زبان و مباحث زبانیجدا نیست. موسیقی به معنایی دارای زبان است.مصنف از آن به عنوان زبانی نمادین برای انتقال معانی و احساسات استفاده می کند و مخاطب نیز برای توصیف تجربیات موسیقایی خود از زبان نماد و تمثیل بهره می گیرد.زبان موسیقی،زبان نماد و استعاره است و هر استعاره ای اشاره به معنایی دارد.احساس جنبه ی جدانشدنی دیگر از انسان و تجربیات هنری وی است.هر زمان که سخن از هنر باشد سخن از احساس نیز هست. موسیقی نیز بیانگر و بازنمود احساس مصنف و تجلی احساس مخاطب است.مصنف موسیقی را می سازد تا معنا و احساسی را انتقال دهد و مخاطب موسیقی را تجلی احساسات خود می بیند.موسیقی زبان گویای احساس است و هرکه بدان آشناتر باشد فهم عمیق تر و کامل تری بدان خواهد داشت.فهم موسیقی منوط به داشتن شرایطی است و به اینکه سر منشا خلق و آفرینش اثر موسیقایی برای مخاطب و مصنف آشکار شده باشد. موسیقی بر گرفته از عالم معناست از این جهت است که توانایی انتقال معنا را دارد و برخاسته از منشا عشق و احساس ابدی است که اینچنین انسان را لبریز از عشق و احساس می کند. واژگان کلیدی:موسیقی، اثر موسیقایی، زبان، احساس، فهم ،منشا موسیقی