نام پژوهشگر: کمال عزیزی بارجینی
کمال عزیزی بارجینی جعفر امانی
افزایش مقاومت باکتری های بیماری زا نسبت به آنتی بیوتیک ها، یکی از چالش های دهه های اخیر است. بنابراین در راستای مبارزه با عوامل بیماری زا یافتنعوامل ضدمیکروبی جدید و استفاده از آن ها ضروری می باشد. در این پژوهش فعالیت ضدمیکروبی پپتید هیبرید سکروپین-ملیتینcm11، (wklfkkilkvl-nh2)، بر روی سویه های استاندارد و ایزوله های بیمارستانی 7 گونه باکتری مورد ارزیابی قرار گرفت. از طرفی، برای کاهش هزینه درمان و اثر سایتوتوکسیک پپتید cm11، میانکنش آن با آنتی بیوتیک های رایج بررسی شد. همچنین خاصیت همولیزکنندگی آن و اثرسمیت آن بر روی سلول های سرطانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداقل غلظت مهارکننده پپتید cm11 برای 6 سویه استاندارد برابر با (mg/l) 4 و برای کلبسیلا پنومونیه (mg/l)8 بود در حالی که این غلظت برای 90 درصد ایزوله های بیمارستانی تمامی سویه ها برابر با (mg/l)8 بود. نتایج روش سنجش زمان کشتن نشان داد، در غلظت 2x mic، تمام باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس بعد از 240 دقیقه کشته شدند درحالی که این زمان برای سویه های سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا پنومونیه و سالمونلا تیفی موریوم 120 دقیقه بود. نتایج چکربورد نشان داد که میانکنش های پپتید با سیپروفلوکساسین (بر روی اشرشیا کولی)، نورفلوکساسین (برروی اسینتوباکتر بومانی و کلبسیلا پنومونیه)، سفتازیدیم (بر روی سودوموناس آئروژینوزا) و با پنی سیلین (بر روی استافیلوکوکوس اورئوس) ازنوع سینرژیست بوده و با آمپی سیلین و آمیکاسین خنثی بود و مابقی میانکنش های دیگر آنتی بیوتیک ها با پپتید در تمامی سویه ها از نوع افزایشی یا سینرژیسم جزئی بود. نتایج بررسی میزان سمیت این پپتید برای یوکاریوت ها نشان داد که این پپتید در غلظت (mg/l) 48 حدود 50% گلبول های قرمز را لیز می کند و در غلظت (mg/l) 12 بعد از 24 ساعت حدود 45% سلول های cho و 22% از سلول های هلا را از بین می برد . در واقع این غلظت ها از غلظت موثر بر پروکاریوت ها بیشتر است. این پژوهش اولین گام در بررسی و سنجش in vitro پپتید cm11 به عنوان آنتی بیوتیک جدید بودو نشان داد که این پپتید فعایت ضد میکروبی قابل توجه و از نوع باکتریوسایدال در برابر باکتری ها دارد. همچنین استفاده ترکیبی این پپتید با آنتی بیوتیک ها، می تواند در کاهش غلظت های مورد نیاز از آنتی بیوتیک در طی درمان موثر باشد. یافته های این پژوهش ، می تواند در دستیابی به داروهای جدید و کاربردی جهت درمان عفونت های حاصل از باکتری های مقاوم بیمارستانی موثر واقع شود.