مقدمه: طی کهولت سن، تغییراتی در کلیه اعضای بدن رخ می دهد که سبب اختلال بیشتر در حفظ تعادل می شود که در این میان چرخه شبانه روزی بی تاثیر نیست. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات تعادل بر تعادل ایستا و پویای سالمندان سالم در صبح و بعد از ظهر بود. مواد و روش ها: تعداد 24 نفر از سالمندان سالم بدون سابقه ورزشی منظم (سن 5.5±68.7 سال، قد8.2±1.6 متر، وزن 8.9±68.4 کیلوگرم) بصورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات تعادلی در صبح و بعد از ظهر تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل ایستای آزمودنی ها از آزمون تعادل ایستادن تک پا و برای برآورد تعادل پویای آزمودنی ها از آزمون تعادل ستاره استفاده شد. همچنین تمرینات به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه به صورت پیشرونده اجرا گردید. برای تجزیه تحلیل داده ها از spss نسخه 20 استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین تعادل ایستای پای برتر- چشم باز، پای غیر برتر- چشم باز، پای برتر- چشم بسته و تعادل ایستای پای غیر برتر- چشم بسته در گروه صبح و بعد از ظهر، پیش و پس از تمرینات تعادل مشاهده نشد (0.05p>)، همچنین در خصوص تعادل پویا نیز تفاوت معنی داری بین صبح و بعد از ظهر مشاهده نشد (0.05p>)، به طوریکه تمرینات بعد از ظهر تاثیر بیشتری بر تعادل پویای سالمندان نداشت. نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که، تمرینات تعادلی در صبح و بعد از ظهر بر تعادل ایستا و پویا تفاوت معناداری نداشت، بنابراین زمان خاصی برای انجام تمرینات تعادلی برای بهبود تعادل ایستا و پویای سالمندان توصیه نمی شود.