پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود و طراحی الگوی مطلوب نظام توسعه مدیران پرداخته در صنعت بیمه ایران انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، مدیران شرکت بیمه دولتی ایران، شرکت های بیمه خصوصی و بیمه مرکزی ایران است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بوده است. در بخش اول این پژوهش، مدل مفهومی پژوهش بر اساس مرور مبانی نظری پژوهش و با اتکا بر مدل نظام مند که در برگیرنده دروندادها، فرایندهای و بروندادهایی است طراحی شد. در این مدل، دانش و انگیزه یادگیری مدیران به عنوان دروندادهای نظام، استراتژی های منابع انسانی و نظام آموزش به عنوان فرایندهای نظام توسعه و مهارت های مدیران به عنوان بروندادهای نظام در نظر گرفته شدند. سپس وضعیت موجود اجزای مدل بررسی شد. نتایج این بخش از پژوهش حاکی از آن است که به زعم مدیران، امتیاز قابل تخصیص به دانش، انگیزه یادگیری مدیران، منابع سازمانی، استراتژی های منابع انسانی، نظام آموزش و مهارت های مدیران در وضعیت فعلی صنعت بیمه کمتر از حد متوسط است. در ادامه بر اساس روش معادلات ساختاری، روابط بین اجزای نظام توسعه در وضعیت موجود مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده در وضعیت موجود نظام توسعه مدیران، رابطه آماری معناداری بین دروندادها اعم از فردی و سازمانی و فرایندهای نظام توسعه مدیران وجود ندارد؛ حال آنکه در وضعیت کنونی، رابطه آماری معناداری بین دروندادهای نظام و بروندادهای آن متشکل از مهارت های مدیران برقرار است. بنا بر نتایج به دست آمده، وجود رابطه آماری معنادار تنها بین عوامل محیطی به عنوان متغیر مستقل و فرایندهای نظام به دست آمد. در بخش دیگری از این پژوهش، روابط بین اجزای نظام توسعه در وضعیت مطلوب مورد بررسی قرار گرفت. بنا بر نتایج کسب شده و بر اساس دیدگاه مدیران شرکت های بیمه، رابطه آماری معناداری بین دروندادهای سازمانی و فرایندهای نظام توسعه مدیران وجود دارد. همچنین، هر دو فرایند در نظر گرفته شده برای نظام توسعه مدیران شامل استراتژی های مدیریت منابع انسانی و نظام آموزش دارای رابطه آماری معنادار با برونداد نظام یا توسعه مهارت ها در مدیران هستند. همچنین، هر دو درونداد نظام شامل دروندادهای فردی و سازمانی رابطه آماری معناداری با برونداد نظام یعنی توسعه مهارت ها در مدیران دارند. از حیث عوامل محیطی هم، تنها رابطه آماری معنادار بین عوامل محیطی با دروندادها و فرایندهای نظام به دست آمد. همچنین این نتیجه عاید شد که در وضعیت مطلوب نظام، استراتژی های مدیریت منابع انسانی به میانجیگری در رابطه میان دروندادهای نظام توسعه و بروندادهای آن می پردازند. در مجموع، در مقایسه با وضعیت موجود، تعداد بیشتری از فرضیات پژوهش در وضعیت مطلوب نظام توسعه مدیران مورد تائید قرار گرفت که خود حاکی از وجود شکاف میان وضعیت موجود و وضعیت مطلوب نظام توسعه مدیران در صنعت بیمه و لزوم حرکت از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب نظام است.