در این پایان نامه تاثیر شاخص جریان مذاب و سرعت جریان مذاب بر روی تخریب پلی الفینها با استفاده از دستگاه tga مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج نشان از تاثیر سرعت جریان مذاب بر روی انرژی فعال سازی و پهنای نمودار تخریب و تاثیر کمتر شاخص جریان مذاب بر روی تخریب دارد. نتایج نشان می دهد که در پلی الفینها کاهش شاخص جریان مذاب و سرعت جریان مذاب، مقاومت حرارتی پلیمر را افزایش داده و تخریب پلیمرها در دماهای بالاتر انجام می گیرد. در ادامه تاثیر اندازه ذرات پودر پلیمر در کنار جرم مولکولی به صورت همزمان بر روی تخریب پلی اتیلن سنگین ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در این مورد نیز با کاهش شاخص جریان مذاب و افزایش اندازه ذرات، انرژی فعال سازی و دمای تخریب تا حدودی افزایش نشان میدهد و پودرهای پلی اتیلن سنگین با اندازه های بزرگتر و جرم مولکولی بالاتر، مقاومت حرارتی بالاتری از خود نشان داده و در دماهای بالاتر تخریب می شوند. در پایان نیز آزمونهای راکتوری پیرولیز حرارتی و کاتالیستی پلی الفینها در یک راکتور همزن دار انجام شد. در پیرولیز پلی الفینها، دما و کاتالیست نقش اساسی در انتخاب پذیری محصول، میزان محصول و زمان واکنش آن داشتند. تاثیر گازهای حامل نیز در دو دسته فعال و غیر فعال بر اساس جرم مولکولی گاز حامل ارزیابی شد که نتایج نشان می دهد هیدروژن با کمترین جرم مولکولی و بیشترین فعالیت، بیشترین جرم مولکولی و کمترین میزان الفین را تولید می نماید. نتایج نشان می دهد که یک همزن حجیم مارپیچ به عنوان عامل انتقال حرارت-مخصوصا تشعشعی در دماهای بالا- تاثیر بسزایی بر روی پیرولیز داشته و در یک سرعت معین بسته به جنس و نوع همزن، بیشترین میزان محصول قابل تراکم را با شرایط فرایندی و راکتوری در این پژوهش تولید می شود.