هدف این پژوهش مطالعه گفتمان فعالان سیاسی – اجتماعی فمینیستی است. بر این اساس، با انتخاب دو مجله «زنان» و «مدرسه فمینیستی» و تحلیل آن ها در کنار هم، جریان غالب فمینیستی را در بازه زمانی 70 تا 89 مورد بررسی قرار داده ایم و با به کارگیری روش تحلیل گفتمان لاکلو و موف، تلاش شده است علاوه بر تحرک گفتمان فمینیستی، مرزبندی و غیریت سازی میان آن با گفتمان پدرسالار حاکم، محل های نزاع میان این دو گفتمان ، دالهای شناور و چگونگی برجسته سازی و حاشیه رانی این گفتمان مورد شناسایی قرار گیرد. نتایج نشان می دهد؛ این گفتمان در دو دهه ی مورد بررسی شاهد پنج نقطه گسست است که در هر یک از این نقاط شاهد مفصل بندی جدیدی حول دال مرکزی جدید و با زنجیره هم ارزی متفاوتی هستیم. تخاصم اصلی بین این گفتمان و نظام پدرسالار حاکم بر سر تعریف «زنانگی» است که به نوبه خود به انباشت دال ها و گفتارهای پراکنده درباره کیفیت سوژه ی زنانه انجامیده است. واژگان کلیدی: فمینسیم سیاسی- اجتماعی، تحلیل گفتمان، دال و مدلول، فضای تخاصم، غیریت سازی، ساختارشکنی، برجسته سازی.