طلاق به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل ازهم گسیختگی مهم ترین نهاد اجتماعی و اساس جامعه، یعنی خانواده، از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر گرایش به طلاق و علل آن در سال 1391 با استفاده از داده های پیمایشی در همین سال بوده است که توسط محقق طراحی و اجرا شد. فرضیه های این تحقیق مبتنی بر یک چارچوب تلفیقی از نظریه های جامعه شناسی و نظریه های آسیب شناسی خانواده بود. جامعه آماری این تحقیق، تمامی زوجینی هستند که در آذر ماه سال 1391 به دادگاه خانواده شهر تهران درخواست طلاق داده اند یا در این مقطع طلاق گرفته اند. روش نمونه گیری، نمونه گیری سهمیه ای و نمونه آماری مورد مطالعه در این تحقیق 204 نفر از زنان و مردانی است که در این مدت به دادگاه های خانواده جهت درخواست طلاق مراجعه نموده اند. یافته ها حاکی از آن است که در نمونه موردبررسی مهم ترین علل طلاق در مردان به ترتیب مشکلات شخصیتی و ناهماهنگی های روحی، عدم تفاهم و بلوغ فکری و عاطفی و دخالت اطرافیان بیان شده است این در حالی است که زنان به ترتیب دخالت اطرافیان، مشکلات شخصیتی و ناهماهنگی های روحی و اعتیاد را به عنوان دلایل طلاق خود عنوان کرده اند. در نمونه مورد بررسی، زنان و مردان با سطح تحصیلات دیپلم تا لیسانس، با سطح تحصیلات همسان، شیوه همسرگزینی انتخاب شخصی، شاغل و بدون فرزند یا تعداد فرزند کمتر، گرایش بیشتری به طلاق داشتند. بخش دیگری از نتایج در این نمونه بیانگر آن است که رابطه سن زنان و سن مردان با اعتیاد، سطح درآمد با دخالت اطرافیان، عدم تفاهم و بلوغ فکری و عاطفی و فشار اقتصادی، رضایت مالی با مشکلات شخصیتی و ناهماهنگی های روحی و فشار اقتصادی و سرانجام مدت ازدواج با دخالت اطرافیان، عدم تفاهم و بلوغ فکری و عاطفی و اعتیاد معنادار است. نتایج نشان داد که در مطالعه ی طلاق و گرایش به آن توجه به ویژگی های زوجین و علت هایی که آن ها برای طلاق عنوان می کنند و تفاوت های این علت ها در زیرگروه های مختلف ضروری بنظر میرسد. کلمات کلیدی: خانواده، طلاق، گرایش به طلاق، علت های طلاق، اختلاف سنی، درآمد.