رساله حاضر به منظور بررسی نقش ارتباطات انسانی در شکل گیری الگوهای رایج افکار عمومی در میان مردم تهران تنظیم شده است. در این رساله ضمن استفاده از مطالب ارائه شده در زمینه ارتباطات انسانی و افکار عمومی به سوالاتی نیز پاسخ داده شده است. در حقیقت این پژوهش به دنبال این فرض محوری بوده است که ارتباطات انسانی به واسطه چه عواملی در بروز و شکل گیری افکار عمومی موثر هستند و چه چیز مردم تهران را ترغیب می کند تا هنگام بروز مساله ای خاص به همفکری برسند. سوالات اصلی پژوهش این است که نقش منبع اطلاع رسانی مردم تهران، نقش اعتماد آنان به رسانه های داخلی و خارجی و تأثیر شایعه و سمینارها و کنفرانس ها و تشویق و ترغیب دوستان و آشنایان آنان و همینطور رهبران فکری تا چه میزان در شکل گیری افکار عمومی موثر بوده است. روش این تحقیق پیمایشی و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بوده است و پس از پرشدن پرسشنامه ها، جداول توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار spss بدست آمده و تحلیل شد. جامعه آماری پژوهش مردم تهران می باشند. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. بررسی های انجام شده نشان داد که میزان سن و تحصیلات و همینطور جنس در شکل گیری افکار عمومی نقش موثری بازی می کنند. میزان سن به دلیل حضور فیزیکی و مشارکت جوانان در عرصه های مختلف اجتماعی در میان مردم تهران نسبت به مشارکت کنندگان در گروه سنی بالاتر نقش بیشتری دارد از طرفی در اختیار داشتن زمان کافی برای حضور در اجتماعی که گریبانگیر مشکلی اجتماعی، اقتصادی و یا اجتماعی است برای گروه سنی جوانان نسبت به بزرگسالان در مقاطع سنی دیگر بیشتر است. حداقل در این تحقیق می توان اینطور نتیجه گیری کرد که مشارکت گروه سنی جوان بین 15-25 سال نقش مهمی در شکل گیری افکار عمومی دارند.