تاکنون در جهان از موارد رخداد لنفادنیت در نشخوارکنندگان کوچک جدایه های مختلفی از قبیل کورینه‎باکتریوم سودوتوبرکولوزیس، آرکانوباکتریوم‎پیوژنز، اکتینوباسیلوس‎لیچنیفرمیس، استافیلوکوکوس‎اورئوس (تحت گونه ی آناربیوس)، گونه‎های استرپتوکوکوس، میکروکوکوس‎لوتئوس و باسیلوس‎سرئوس و غیره جداسازی شده است. اگرچه کورینه باکتریوم‎سودوتوبرکولوزیس به عنوان عامل اتیولوژیک لنفادنیت پنیری شناخته شده است اما به نظر می رسد که تعداد دیگری از میکروارگانیزم ها هم، در رخداد مواردی از لنفادنیت (پنیری) مهم می باشند. این پژوهش اولین مطالعه درباره ی جنبه های اپیدمیولوژیک و میکروبیولوژیک لنفادنیت در گله های گوسفند و بز شمال شرق ایران می باشد. در این مطالعه، 4733 راس گوسفند و بز از 15 گله مورد مطالعه قرار گرفتند. دامنه ی شیوع بین 0% تا 57/28% محاسبه شد. بیش ترین درگیری در بین عقده های لنفاوی سطحی بدن در عقده ی لنفاوی تحت فکی مشاهده شد. میش ها بیش تر از حیوانات نر مبتلا شده بودند. بیش ترین سن ابتلا بین 2 تا 3 سالگی و گوسفندان بیش تر از بزها به بیماری مبتلا بودند. در آزمایشات میکروبیولوژی از نمونه های حاصل از پونکسیون عقده های لنفاوی، عمده ترین جدایه کورینه‎باکتریوم سودوتوبرکولوزیس بود. سایر جدایه ها متعلق به جنس های کورینه باکتریوم، آرکانوباکتریوم، میکروکوکوس، استافیلوکوکوس، اشریشیا و اکتینوباسیلوس بودند. کلمات کلیدی: کورینه باکتریوم سودوتوبرکولوزیس، لنفادنیت، جنبه های اپیدمیولوژیک و میکروبیولوژیک، شمال شرق ایران