این رساله تحت عنوان تجلی قرآن در صحیفه سجادیه به انگیزه بازنمایی جلوه هایی از قرآن مجید در صحیفه سجادیه، آن منبع بی بدیل که در عین اهمیت در جایگاه بلند آن، تحقیقات زیادی در مورد آن شکل نگرفته به رشته تحریر درآمده است. در فصل نخست که در واقع برای ورود به بحث اصلی می باشد ضمن اشاره به طرح تحقیق و مسایل مربوطه مفاهیم کلیدی آن که تعریف تجلی، اقتباس و تلمیح است مطرح گردیده است. در فصل دوم با توجه به عمق ارتباط صحیفه سجادیه با قرآن به ذکر نمونه هایی از بهره گیریها و اثرپذیرهای کلام امام سجاد (ع) از قرآن کریم و شیوه های آن می پردازد. در فصل سوم با توجه به اینکه امام زین العابدین (ع) از مفسران و ترجمان واقعی وحی اهل بیت می باشد به نمونه هایی از بینش تفسیری آن حضرت از قرآن کریم که در صحیفه سجادیه مطرح شده اشاره دارد در فصل چهارم به مباحثی از قبیل: عناوین و اوصاف قرآن، نزول قرآن، گستره هدایتی قرآن کریم، نیازمندی قرآن به تفسیر، حاملان و مفسران قرآن و مصونیت قرآن از تحریف، جهت رهیافت به مبانی قرآن شناختی و به اصطلاح علوم قرآنی منعکس شده در این منبع بی بدیل به بحث و بررسی پرداخته است.