طبیعت و انسان همیشه با هم بوده اند و اگر رمز و رازی هست در درک این پیوند است. و به رغم تمام آلودگی ها و ویرانی ها و چپاول بی مهابای انسان در طبیعت که به شدت دوام زندگی در کره خاکی را به مخاطره افکنده است، با تدبر در قابلیت های بالقوه نهفته در طبیعت جایی برای هراس از بقاء و تداوم حیات بشری وجود نخواهد داشت. در این میان سازمان ملل متحد با کمک حاکمیت دولتها اولین گام ها را در ارائه این مسیر برداشتند، با این هدف که بتوان از منابع طبیعی در پرتو تعهدات زیست محیطی بدون هیچ هراس و بیمی رابطه انسان و طبیعت را اصلاح و برای تامین رفاه انسان و تضمین حقوق او و نسل های آینده چشم اندازی در حال تکوین به بشریت عرضه کنند. در این بین توسعه پایدار در عرصه حاکمیت ناپایداری ها با ارائه راه کارهای مشخص و با قرار دادن انسان و طبیعت در کنار هم که در آن موضوعات وسیع و متنوعی هم چون ایجاد مشارکت، همبستگی، حق بر صلح، ..... را مورد بررسی قرار داد. با تشکیل کنفرانس ها و کمیسیون های مختلف و ایجاد نهادها برای نظارت بر تعهدات و اقدامات وسیع و همه جانبه با برنامه ریزی و تغییر الگوهای مصرف، تامین نیازهای اساسی، لزوم حفاظت از محیط زیست، الزام دولتها برای انجام تعهدهای خود، ایجاد ثبات در هماهنگی میان سازمان ملل متحد و دیگر ارگان ها و متعهد کردن دولتها به آماده کردن گزارش های اجرایی ملی خود و......، سلامت و یکپارچگی نظام طبیعی و حاکمیت دولتها بر منابع گام بردارند.