این پژوهش ارتباط و هماهنگی بین استراتژی منابع انسانی و استراتژی تصمیم گیری اخلاقی را با عملکرد سازمانی مورد بررسی قرار می دهد. دست یابی به هماهنگی و یک حلقه مناسب ارتباطی بین محیط یک سازمان و سطوح مختلف استراتژی(استراتژی سطح شرکت، استراتژی سطح کسب و کار و استراتژیهای وظیفه ای)، از الزامات موفقیت در یک محیط رقابتی است. یکی از نقشهای مهم مدیریت منابع انسانی در سازمانهای دارای عملکرد بالا، توسعه ارزشهای محوری سازمان و ربط دادن آن به جهت گیری استراتژیک سازمان است. چگونگی ایجاد هماهنگی بین استراتژی سازمان، استراتژی منابع انسانی و سایر استراتژیهای کارکردی مانند استراتژی تصمیم گیری اخلاقی از چالش های امروز مدیریت استراتژیک است. برای برقراری هماهنگی استراتژیک می توان از سه راهبرد استفاده کرد. الگوی عقلایی ، الگوی طبیعی و الگوی همه جانبه یا نقاط مرجع استراتژیک. سازمان ها می توانند با تعیین وضعیت موجود خود نسبت به نقاط مرجع استراتژیک، استراتژی مناسب را انتخاب نمایند. روش این تحقیق براساس نتیجه، توسعه ای، بر اساس هدف، تبیینی- توصیفی و بر اساس نوع داده مورد استفاده کمی- کیفی می باشد. در اجرای این تحقیق از دو روش شناسی کمی و کیفی بهره گیری شده است . در روش کمی از پیمایش و در روش کیفی از شیوه تحلیل محتوا استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش وزارت جهاد کشاورزی و نمونه آماری مراکز و موسسات تحقیقاتی وزارت جهاد کشاورزی می باشد. واحدهای نمونه ای مورد مطالعه در سازمانها شامل134 نفر از مدیران، کارشناسان ارشد و اعضای هیئت علمی است که 118 کارمند مرد و 16 کارمند زن را در بر می گیرد. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استراتژیهای منابع انسانی، استراتژیهای تصمیم گیری اخلاقی و استراتژیهای فرهنگ و نیز مصاحبه استفاده شده است. برای سنجش عملکرد، امتیاز عملکرد و بهره وری موسسات و مراکز طی یک دوره سه ساله مبنا قرار گرفته است. داد ه های جمع آوری شده با استفاده از آزمون میانگین، تحلیل واریانس، تکنیک خودگردان سازی، آزمون تفاوت کای اسکوئر و تکنیک مقابله های متعامد تجزیه و تحلیل گردیده است. یافته های نظری منجر به شناسایی نقاط مرجع استراتژی تصمیم گیری اخلاقی و زیرسیستم های آن و نیز گونه شناسی استراتژیهای مذکور گردید. نتایج پژوهش الگوی تحقیق را تائید نموده و نشانگر آن است که هماهنگی بین استراتژی منابع انسانی و استراتژی تصمیم گیری اخلاقی موجب بهبود عملکرد می شود. همچنین نتایج نشان می دهد زمانی که هماهنگی بین زیرسیستم های استراتژی منابع انسانی افزایش می یابد عملکرد سازمانی نیز بهتر می شود.