هدف: هدف اصلی این تحقیق شناسایی و سنجش سرمایه های فکری در بازار سرمایه ایران در بین سال های 1385 الی 1388است. بر همین اساس 1) بر اساس مدل قوش و وو(2007) یک طرح طبقه بندی برای سرمایه فکری را با اجزاء تحقیق و توسعه(res)، سرمایه انسانی(hc)، سرمایه خارجی(ec) و سرمایه داخلی(intc) را پیشنهاد کرده است 2) کیو توبین را به عنوان مقیاس اندازه گیری سرمایه فکری انتخاب کرده است 3) برای سنجش اجزاء سرمایه فکری از مقیاس های حسابداری مالی استفاده کرده است نمونه:48 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران در بین سال های 1385 الی 1388 روش تحقیق: در این تحقیق ابتدا متغیر های تحقیق با استفاده از کیو توبین و مقیاس های حسابداری مالی مورد سنجش قرار گرفته اند. سپس رابطه بین متغیر ها با یکدیگر بر اساس آزمون های آماری بررسی گرددید. نتیجه بررسی فوق با تحقیقات داخلی و خارجی مشابه مقایسه گرددید و در نهایت از روی یافته های تحقیق نتیجه نهایی گرفته شد. یافته ها: نتیجه تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات به موارد زیر ختم شد نتیجه بررسی اجزا و همچنین نرخ بازگشت سرمایه گذاری که متغیر کنترلی است، با سرمایه فکری نشان داد که 1) که فقط بین سرمایه فکری و سرمایه انسانی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد . رابطه معنی داری بین سایر اجزاء با سرمایه فکری وجود ندارد. 2) بین سرمایه فکری و نرخ بازگشت سرمایه گذاری رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد نتیجه برسی اجزاء با یکدیگر و همچنین با نرخ بازگشت سرمایه گذاری نشان داد که 1) بین مخارج تحقیق و توسعه و سرمایه انسانی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد 2) بین سرمایه انسانی و نرخ بازگشت سرمایه گذاری رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد نتیجه بررسی جدا گانه صنایع نشان داد که در اکثر صنایع اجزا سرمایه فکری به ترتیب نقش و اثر عبارتند از : سرمایه انسانی، تحقیق و توسعه، سرمایه خارجی و سرمایه داخلی. نتیجه نهایی تحقیق: سرمایه انسانی مهم ترین موثرین جز سرمایه فکری بازار سرمایه ایران است. در کنار سرمایه انسانی تحقیق و توسعه به عنوان دومین جز برجسته سرمایه فکری بازار سرمایه ایران شناخته شده است. سرمایه خارجی و داخلی به عنوان اجزا کم اثر سرمایه فکری بازار سرمایه ایران شناخته شده اند . و در نهایت می توان گفت که در بازار سرمایه ایران شرکت های دارای سرمایه فکری بیشتر دارای نرخ بازگشت سرمایه گذاری بیشتری هستند.

یکی از تصمیمات که مدیران واحد اقتصادی به منظور حداکثر ساختن ثروت سهامداران اتخاذ می نمایند تصمیمات مربوط به تامین مالی می باشد. این نوع تصمیم گیریها مربوط به ساختار سرمایه و همچنین تعیین و انتخاب بهترین شیوه تامین مالی وترکیب آن می باشد. منابع مالی هر واحد اقتصادی از منابع داخلی و خارجی تشکیل شده است. در این تحقیق می خواهد رابطه بین چرخه عمر شرکت ها و ساختار سرمایه را بررسی نماید. فرضیه اصلی : چرخه عمر شرکت ها بر ساختار سرمایه تاثیر دارد. فرضیه فرعی اول : مرحله رشد چرخه عمر شرکت ها بر ساختار سرمایه تاثیر دارد. فرضیه فرعی دوم : مرحله بلوغ چرخه عمر شرکت ها بر ساختار سرمایه تاثیر دارد. فرضیه فرعی سوم : مرحله افول چرخه عمر شرکت ها بر ساختار سرمایه تاثیر داردجامعه ی آماری این پژوهش شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشدنمونه از طریق فرایند حذفی صورت گرفته و تعداد 90 شرکت انتخاب شده اند. روش پژوهش حاضر از نوع استقرایی و پس رویدادی (با استفاده از اطلاعات گذشته)و روش آماری آن همبستگی مقطعی است. تحلیل داده های گردآوری شده در این پژوهش در سه مرحله صورت میگیرد: نخست شرکتهای عضو نمونه ی آماری با استفاده از متغیرهای تفکیک کننده به مراحل رشد، بلوغ و افول طبقه بندی میشوند. سپس نحوه تامین مالی هر یک از شرکت ها را در مراحل رشد، بلوغ و افول چرخه عمر شرکت ها بررسی می شود. و در نهایت کلیه فرضیه ها تائید شده و تاثیر گذاری چرخه عمر شرکت ها بر ساختار سرمایه تائید می گردد.

در عرصه اقتصاد، سطوح واقعی و مطلوب دارایی های جاری که دستخوش تغییرات دائمی نیز هستند، اثر بخشی معنا داری بر بنگاه های اقتصادی دارند. این اثر بخشی به لحاظ مالی با دو شاخص قدرت نقدینگی و سودآوری تعین می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر بخشی دارایی های جاری بر سودآوری شرکتهای بورس اوراق بهادار تهران می باشد.، که در آن از چرخه تبدیل وجه نقد، نسبت جاری و دفعات سرمایه در گردش خالص به عنوان متغیر مستقل و بازده دارایی ها به عنوان متغیر وابسته استفاده شده است. بازه زمانی این تحقیق از سال 1388 تا 1392 در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران می باشد، که تعداد 109 شرکت در این بازه زمانی انتخاب گردیده است. برای تجزیه، تحلیل و آزمون فرضیات، از روش رگرسیون خطی چند متغیره و حداقل مربعات معمولی (ols) و همچنین از آزمون f ، t با سطح اطمینان 95% استفاده گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که چرخه تبدیل وجه نقد بر سودآوری رابطه منفی داشته ولی نسبت جاری و دفعات سرمایه در گردش رابطه مثبت بر سودآوری شرکتها دارند.