چکیده ندارد.

سبک خبری اینفوتیمنت یا «خبر- سرگرمی»، به برنامه رسانه ای اطلاق می شود که مبتنی بر ارائه اخبار توام با عناصر سرگرم کننده، جذاب و مخاطب پسندی همچون طنز، توصیف، هیجان و... است. هدف از «خبر- سرگرمی» تلاش به منظور افزایش مقبولیت در بین مخاطبان رسانه است. مخاطبانی که در عین حال دوست دارند سرگرم شوند، بخندند، بیاموزند و حتی تکیه بدهند و حقیقتاً از یک خبر لذت ببرند. زیرا در دنیای کنونی به سبب فشار کار روزانه و شرایط دشوار زندگی ماشینی، انسان ها بیش از هر زمان دیگری به سمت فراغت و سرگرمی سوق داده شده اند. اهمیت سرگرمی و جایگاه آن در اخبار، از گذشته تاکنون نقش مهمی در مطبوعات ایفا نموده است. رسانه های خبری، جهت عقب نماندن در میدان رقابت تنگاتنگ رسانه ای(خصوصاً رسانه های پرمخاطب جدید) و جهت حفظ و حتی افزایش مخاطب، به سمت رضایت هرچه بیشتر مخاطب رسانه ای روی آوردند. در این زمان است که انواع عناصر فرمی و محتوائی و قالب های مختلف رسانه ای، در این عرصه به مدد اخبار شتافتند و روز به روز گسترش و تکامل یافتند. عناصر محتوائی همچون شفافیت، شگفتی، روایت، درام و طنز و شوخی از یک سو و عوامل فرمی همچون تیتر، عکس، رنگ، گرافیک و عناصر فرمی مانند زاویه و نما و لنز دروبین، نورپردازی و... از سوی دیگر به یاری اخبار شتافته و در میدان سخت رقابت رسانه ای، جهت جذب و اقناع مخاطب، به یاری بخش های خبری شتافتند. در این پژوهش، میزان بهره گیری از این عناصر در سبک «خبر- سرگرمی» در اخبار رسانه ملی و به صورت دقیق در اخبار بخش خبری 20:30 مورد بررسی قرار گرفته است. داده ها با مشاهده فیلم گزارش ها و اخبار برگزیده بخش خبری 20:30 شبکه دوم سیما، تهیه شده و ابزار تحلیل داده ها، روش نشانه شناسی با رویکرد تحلیل سازه برای بخش تصویری و نشانه شناسی تصریح و تلویح برای ادبیات گفتاری می باشد که در نهایت در هر سکانس نتایج آن ها در پنج سطح عناصر فرمی و محتوایی، تطبیق داده شده است. نمونه گیری پژوهش هدفمند و واحد تحلیل «سکانس موضوعی» است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بهره گیری از عناصر روایی در گزارش های این سبک به خوبی صورت گرفته است. عناصر میزانسنی و فنی نیز، به اقتضای کارهای خبری، به کار گرفته شده است. عوامل فرمی نیز به صورت سلیقه ای و محدودی کاربرد پیدا نموده اند که نیاز به تقویت بیشتری دارد. بررسی گزارش های این تحقیق نشان می دهد که می توان با بهره گیری از این سبک، اخبار کلیشه ای را برای مخاطب جذاب و حائز اهمیت نمود و علاقه مخاطب را به اخبار گسترش داد.

عناوینی همچون عیاران، شاطران، سربداران و فتیان، در فرهنگ کشورمان ریشه ا ی دیرینه دارند و آنها سرسلسله ی خود را منسوب به شاه فتوت مولا علی (علیه السلام) عنوان می دارند. فتوت دارای ظرفیت های مختلفی است که از آن جمله می توان به ظرفیت های گفتمانی و فکری، قابلیت های آیینی و معنایی، و همچنین سبک زندگی اشاره کرد. بر این اساس، در پژوهش پیش رو به تحلیل و بررسی دو مجموعه داستانی «راستش را بگو» و انیمیشن «پهلوانان (پوریای ولی)» پخش شده از سیمای جمهوری اسلامی ایران پرداخته ایم. این پژوهش از نوع کیفی است و بنابراین نمونه گیری به صورت هدفمند و بر اساس اهمیت انتخاب شده است. در انجام این تحقیق از تحلیل گفتمان ترکیبی mcda، به عنوان روش تحقیق بهره گرفته شده است. چارچوب نظری تحقیق نیز با توجه به اهداف تحقیق به صورت چندلایه شکل گرفته که در آن از نظریات بازنمایی، ارتباطات آیینی و بازخوانی خصلت های فتوت و پهلوانی (براساس مطالعه فتوت نامه ها) استفاده شده است ضمن آنکه تحلیل توأمان متن و تصویر بر سختی کار افزوده است. در مقایسه دو سریال راستش را بگو و انیمیشن پهلوانان نیز به نتایج قابل توجهی می رسیم و درحالی که انیمیشن پهلوانان به تعاریف و پارامترهای سنتی فتوت پایبند بوده است اما به نظر می رسد سریال راستش را بگو به دنبال نگاه جدید و مدرنی از این آیین باستانی بوده و مدل خاص خود را ارائه داده است. در سریال «راستش را بگو» مبارزه با ظلم جای خود را به ترمیم آسیب های اجتماعی داده، استاد "برخلاف نگاه سنتی" خود خاکستری و صاحب اشتباهات است، تشریفات زدایی در ادبیات فتوت رخ داده، «زورخانه» گاه تمسخر شده و جای خود را به «خانه همدلان» می دهد و درنهایت یک نگاه «نخبگانی دانشگاهی» به جای نگاه «سنتی صنفی» بر فتوت مدرن این سریال حاکم میشود.