فاصله‎ گرفتن از الگوهای معماری سنتی ایرانی و منقطع شدن روند طراحی بر اساس تجربیات گذشته، موضوعی است بحث‎برانگیز که در دوران اخیر به عنوان یک خواست عمومی، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران حوزه‎ی طراحی معماری قرار گرفته است. پژوهشگران بسیاری سعی نموده‎اند با ارائه‎ی راهکارهایی عملکردی و نظری این فاصله را هرچه کمتر نمایند. از این‎رو تاکنون روش‎های بسیاری در رابطه با چگونگی بازآفرینی الگوهای معماری گذشته و بازگشت به اصول طراحی که حاصل دانشی عمیق از گذشته‎های دوردست بوده است و ادامه‎ی روند آن‎ها، مطرح و آزمایش شده است. از طرفی با توجه به گسترش دانش و تکنولوژی در دنیای امروزی و مطرح گشتن هرچه بیشتر تفکرات سیستمی، طراحی معماری به سمت تکنیک‎ها و دانش‎ جدید بیش از پیش تمایل یافته است. روش مقداری یا پارامتریک (parametric)، یکی از روش‎های نوآورانه‎ای است که حاصل تفکر سیستماتیک و مورد استفاده در طراحی است. در این روش داده‎های مسئله‎ی طراحی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و میان آن‎ها ارتباطی همه جانبه و یکپارچه برقرار می‎گردد. نرم‎افزارهای دستیاری طراحی در پیاده نمودن این تفکر نقش اساسی بر عهده دارند. این نرم‎فزارها به تعریف و تحلیل داده‎ها و برقراری رابطه‎ی میان آن‎ها پرداخته و در این رابطه امکانات ارزشمندی در اختیار طراح قرار خواهند داد. بازآفرینی الگوهای مسکن بومی تهران و همچنین توسعه‎ غیرقابل انکار مباحث و علوم جدید در معماری، اهمیت پایان نامه حاضر را افزایش می دهد. برای دست یابی به الگویی روزآمد و البته مبتنی بر الگوهای بومی مسکن، پایان نامه ابتدا الگوهای شکل‎گیری مسکن را در معماری تهرانِ دوره‎ی قاجار، با استفاده از روش‎های مقداری و عددی‎سازی آن‎ها استخراج نموده است. نتایج حاکی از آن است که نمونه‎های مساکن بومی تهران قابلیت عددی‎سازی شدن و بیان با منطق ریاضی را دارند. از این‎رو الگوهای یافت شده، از طریق به کارگیری نرم‎افزار گرس‎هاپر (grasshopper) ، که یک نرم‎افزار مقداری است، در طراحی مجتمع مسکونی بهاران واقع در جمشیدیه تهران به شیوهای متناسب با نیازهای امروزی معاصرسازی شده اند. روش تحقیق در این پژوهش به صورت شبیه سازی و تکنیک به کار برده شده تحقیق توصیفی تحلیلی است. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز به صورت مطالعات کتاب خانه ای و مشاهدات میدانی تعریف شده است.