با ظهور واژه “image” به معنای «تصور»، در سال 1912 در ادبیات انگلیسی و ورود آن به دنیای تجارت و کسب و کار و پیدایش معانی جدیدتر تحت عنوان انگاره یا تصویر ذهنی، به تدریج زمینه ورود این واژه به گردشگری شکل گرفت و تحقیقات در این زمینه آغاز گشت. محققان با تلاش در جهت ارائه تعاریفی در خصوص انگاره ذهنی، به تبیین و بررسی عوامل موثر در شکل گیری انگاره مقاصد گردشگری، در قالب مدل های گوناگون پرداختند. استابلر (1988)، گان (1972)، بال اوغلو و مک کلری (1999)، بیرلی و مارتین (2004) هر یک مدل هایی در این زمینه ارائه نمودند، اما در این میان مدل استابلر به دلیل در نظر گرفتن همزمان 3 عامل یعنی، ویژگی های گردشگر (سمت تقاضا)، بازار گردشگری و مقصد گردشگری (سمت عرضه)، از جامعیت بیشتری برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر در شکل گیری انگاره شهر اصفهان توسط گردشگران خارجی، با استفاده از تلفیق مدل استابلر (1988) و مدل تکامل یافته آن (مدل بیرلی و مارتین، 2004)، می باشد. پژوهش به صورت پیمایشی و با ابزار پرسشنامه در بین گردشگران خارجی در بازه زمانی 1392-1391 انجام گرفته است. نتایج حاکی از آن است که از نظر گردشگران خارجی شهر اصفهان در مورد عوامل سلیقه و ترجیحات، تجربیات، بازار گردشگری و کلیه عوامل سمت عرضه (یا مقصد گردشگری) در مدل بیرلی و مارتین در وضعیت مطلوب و در مورد عامل اطلاعات در وضعیت نامناسب به سر می برد.