امروزه به دلیل گسترش خدمات و امکانات مختلف فناوری اطلاعات (it ) در جوامع وضرورت استفاده افراد از این خدمات، شناسایی درست هویت به منظور کنترل دسترسی افراد، لازم و ضروری است. سیستم های بیومتریک نیز با توجه به مزایایی که دارند، به جزء مهمی از سیستم های احراز هویت تبدیل شده اند، تا شناسایی به راحتی و با دقت و بدون فعالیت اضافی ازسوی کاربر صورت پذیرد. اما تجربه و سابقه به کارگیری سیستم های بیومتریک نشان داده است که بیومتریک های مختلف در کنار مزایای بسیار، دارای محدودیت هایی نیز می باشند. در یک کاربرد خاص، جمع کردن تمام مزایای بیومتریک ها با در نظر داشتن محدودیت های اقتصادی، منابع پردازشی و راحتی کاربران امکان پذیر نمی باشد. بیومتریک مناسب هر سیستم، با توجه به درجه اهمیت و میزان امنیت لازم برای خدمات مختلف، تعیین می گردد. برای مرتفع نمودن محدودیت های بیومتریک تک حالته یک رویکرد مناسب که مورد توجه بسیار زیادی قرار گرفته است، تلفیق دو یا چند نوع بیومتریک است. در این پایان نامه با نگاهی به بیومتریک چندحالته، به تلفیق دو بیومتریک رایج و پرکاربرد چهره و اثرانگشت در سطح امتیاز پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که سیستم تلفیقی نتایج شناسایی بهتری نسبت به هر یک از بیومتریک های چهره و اثر انگشت از خود نشان می دهد.