اگرچه اخیراً روش های نوینی مانند جذب سطحی و استفاده از غشاء های گوناگون برای جدا کردن سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن از گاز طبیعی در مقیاس آزمایشگاهی ارائه گردیده اند، لیکن هنوز استفاده از روش های جذب مبتنی بر استفاده از حلال به دلیل سهولت کاربرد و شرایط عملیاتی مناسب از اهمیت کاربردی خاصی برخوردار می باشد. این روش می تواند برای محدوده وسیعی از دبی گازها و غلظت ناخالصی ها در گاز ورودی استفاده شود. در این پایان نامه ضمن استفاده از یک سیستم جذب آکنده به قطر 11 سانتی متر و ارتفاع 1/8 متر که از حلقه های راشیک پر شده، برای جداسازی دی اکسید کربن از هوا اقدام گردید. در این راستا از حلال های مختلف مانند آب، منو اتانول آمین و دی اتانول آمین استفاده شده است و اطلاعات جامعی در خصوص راندمان جذب برای هر یک از حلال های مذکور در دبی های گوناگون گاز و مایع بدست آمد. نتایج آزمایشات با حلال الکانول آمین ها نشان می دهد، بهترین راندمان جذب دی اکسید کربن توسط یک برج پر شده در صورتی که حلال جاذب منو اتانول آمین و دبی آن 1/7196 لیتر بر دقیقه باشد، 95/2 درصد است و همچنین بهترین راندمان جذب دی اکسید کربن توسط یک برج پر شده در صورتی که حلال جاذب دی اتانول آمین 3 مولار و دبی آن 1/7196 لیتر بر دقیقه باشد، 88/3 درصد است. نتایج این مطالعه همچنین مشخص می کند با توجه به این که فرآیند جذب گاز با دی اتانول آمین اصولاً شبیه به فرآیند جذب گاز با منو اتانول آمین است، ولی منو اتانول آمین از عملکرد مناسب تری در فرآیند جذب گاز برخوردار است.