مقدمه: هنوز نگرانی درباره تأثیر فرایند بلیچینگ روی خصوصیات مکانیکی مینا وجود دارد. هدف از این تحقیق ارزیابی مورفولوژی و میکروهاردنس مینا بعد از دو روش بلیچینگ در منزل و بلیچینگ در مطب با کمک لیزر بود. روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 40 دندان انسیزور گاوی سالم انتخاب که با استفاده از محلول دمینرالیزه کننده، ضایعات وایت اسپات در آن ها ایجاد شد. هر کدام از دندان ها برش داده و مانت شدند. این بلوک های مینایی به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سپس دندان های هر گروه تحت درمان های زیر قرار گرفتند: 1-استفاده از ژل کارباماید پراکساید 15% به مدت 15 روز با استفاده از تری بلیچینگ 2- استفاده از ژل هیدروژن پراکساید 40% با استفاده از لیزر در سه جلسه. تست میکروهاردنس ویکرز قبل و بعد از بلیچینگ در سه نقطه برای هر نمونه انجام شد. بررسی میکروسکوپ الکترونی برای یک نمونه مینای دمینرالیزه و یک نمونه از هر گروه بعد از بلیچینگ انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی و تی مستقل ارزیابی شد و سطح معنی داری 05/0p< در نظر گرفته شد. نتایج: کاهش معنی داری در میکروهاردنس دو گروه بعد از بلیچینگ وجود داشت )05/0p<). در بررسی میکروسکوپ الکترونی نیز در هر دو گروه در مقایسه با نمونه شاهد، افزایش خلل و فرج به دنبال درمان بلیچینگ مشاهده شد. نتیجه گیری: سفید کردن با هر دو روش بلیچینگ در مطب به کمک لیزر و بلیچینگ در خانه می تواند باعث کاهش میکروهاردنس مینای دندان شود. همچنین روی مورفولوژی سطحی مینا نیز تأثیر می گذارد و باعث ایجاد خلل و فرج در سطح آن می شود. واژه های کلیدی: لکه سفید، سفید کردن، لیزر دیود، ریز سختی، میکروسکوپ الکترونی