این پژوهش به بررسی تأثیر وجوه نقد توزیع شده بین سهام داران بر توان پیش بینی کنندگی جریان نقد عملیاتی و آزاد می پردازد. در این پژوهش، از آزمون مجموع رتبه ای ویلکاکسون برای مقایسه خطاهای پیش بینی، استفاده شد. همچنین، تعداد 123 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که اطلاعات لازم را برای بازه زمانی 1381 الی 1390 دارا بودند، به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های حاصل از اجرای پژوهش نشان می دهد که خطای پیش بینی جریان وجوه نقد عملیاتی و آزاد در بین شرکت های با کمترین و بیشترین میزان خالص وجوه نقد توزیع شده بین سهام داران و همچنین، با کمترین و بیشترین اندازه تفاوت می کند. به علاوه، با کنترل اثر اندازه شرکت، تأثیر خالص وجوه نقد توزیع شده بین سهام داران بر خطای پیش بینی جریان نقد عملیاتی حفظ شد، اما با کنترل اثر اندازه، خالص وجوه نقد توزیع شده بین سهام داران بر خطای پیش بینی جریان نقد آزاد، دیگر اثری نداشت.