مقدمه: نابینایی از یک چشم، گرچه در ظاهر خللی در توانایی های قرد ایجاد نمی کند ولی به دلیل کاهش ژرفای دید و محدودیت میدان دید موجب افت عملکرد و کیفیت زندگی این افراد می شود که در سالمندان این افت آشکارتر و عمیق تر است. نکته مهم تر این که این افراد در معرض خطر نابینایی چشم سالم بوده و این امر موجب محدودیت در برخی از فعالیت ها و به تبع آن افت بیشتر عملکرد و کیفیت زندگی ایشان می شود. هدف: بررسی و مقایسه ی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و فعالیت روزمره جانبازان از یک چشم نابینا در دو گروه میانسال و سالمند. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی ـ تحلیلی بوده که بر روی ???? نفر از جانبازان از یک چشم نابینای بالای ??سال صورت گرفت. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. ابزارهای بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، فعالیت روزمره به ترتیب عبارت بودند از: پرسشنامه ی دموگرافیک و نسخه ی فارسی sf36، ابزار بارتل، ابزار لوتون ـ بوردی. داده ها به نرم افزار spss16 وارد و تحلیل های آماری انجام شد. یافته ها: یافته دال بر افت بعد فیزیکی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و هم چنین کاهش سطح عملکرد در بین جانبازان یک چشم نابینا سالمند در مقایسه در گروه مشابه میان سال بود. بحث و نتیجه گیری: دراین مطالعه مشخص گردید که در گروه بالای ?? سال در مقایسه با گروه ??-?? سال، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بعد فیزیکی افت می نماید. هم چنین در فعالیت های روزمره در بیشتر جنبه ها کاهش سطح عملکرد را شاهد بودیم. بنابر این می توان با برنامه ریزی مناسب ضمن پایش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و هم چنین سطح عملکرد در گروه جانبازان یک چشم نابینا میانسال سعی در پیشگیری از افت توانایی های ایشان نمود. در کنار این کار می توان سعی در ارتقا کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و هم چنین سطح عملکرد جانبازان یک چشم نابینا سالمند داشت.