در مستندات قانونی ایران به صراحت از خواب یا بیهوشی به عنوان رافع مسئولیت کیفری نام برده نشده است در قانون مجازات اسلامی که مبتنی است بر موازین فقهی خفته یا بیهوش به سبب نداشتن اراده در رفتار مسئولیت کیفری ندارد و جنایت ناشی از بیهوشی و حرکت در خواب مثل غلتیدن در خواب در حکم خطای محض و کیفر شرعی اثر این جنایت یعنی دیه یا ارش بر عهده عاقله وی است .ولی جبران سایر ضرر و زیان بر عهده خفته و بیهوش می باشد .تقصیر خفته یا بیهوش که نوعا سبب وقوع جنایت نباشد سبب می شود که جنایت ناشی از حرکت درخواب یا بیهوشی در حکم شبه عمد و جبران همه ضررها بر عهده خفته یا بیهوش قرار گیرد چرا که خواب به عنوان یک اجبار مادی با منشا داخلی چنانچه به اندازه ای باشد که آزادی اراده و اختیار شخص را از بین ببرد چنین عاملی موجب عدم مسئولیت کیفری مرتکب جرم می گردد به نحوی که موجب سلب اراده آزادی و اختیار وی می گردد ودر مقابل در صورتی که فردی خود را در معرض خواب مصنوعی و یا خوردن دارویی خواب آور و بیهوش کننده قرار دهد تا جرم مورد نظر را مرتکب شود دارای مسئولیت کیفری می باشد.