در اواخر دهه 1980 مقالات متعددی در نشریات مدیریتی اروپا و آمریکا ناکارامدی روشهای ارزیابی عملکرد شرکتها منتشر می شد. سیستم های سنتی ارزیابی عملکرد عمدتا" متکی بر سنجه های مالی بوده و امور مالی شرکتها مسئول ارزیابی ها بودند. در عصر اقتصاد صنعتی معیارهای مالی شاخص های خوبی برای سنجش موفقیت شرکتها بودند چرا که مزیت رقابتی آن عصر عمدتا" مبتنی بر کاهش بهای تمام شده ناشی از صرفه مقیاس و تولید انبوه بود. نارسائیهای سیستم سنتی و نقاط ضعف آن , روش کارت امتیازی متوازن (bsc) را به عنوان یک سیستم ارزیابی عملکرد مدرن مطرح ساخت. با وجود مزیتهای بی شمار این روش و کارایی اثبات شده آن در بیشتر شرکتهای موفق , به عنوان ابزاری مفید در شرکت سهامی بیمه ایران مطرح نگردیده است و ارزیابی عملکرد سازمان بیشتر بر حسب معیارهای مالی و نتایج حاصل از سود و زیان و پرتفوی رشته های بیمه ای است. استراتژی ها در عمل به خوبی اجرا نمی گردند و عوامل کیفی و داراییهای نامشهود شاخص های موثر محسوب نمی شوند. به عبارت دیگر سازمان فاقد معیارهای ارزیابی سازمان های استراتژی محور است. بنابراین پرسش اصلی تحقیق این است :آیا عملکرد بیمه ایران با استفاده از روش کارت امتیازی متوازن (bsc) مطلوب ارزیابی می گردد؟ به عبارت دیگر آیا بر اساس معیارها و شاخص های ارزیابی چهار گانه در روش (bsc) عملکرد شرکت سهامی بیمه ایران در حد قابل قبولی قرار دارد یا نه؟