هدف پژوهش حاضر بررسی پژوهش های انجام شده در زمینه یادگیری الکترونیکی از منظر موضوعی و روش شناسی پژوهش از سال 1380 تا کنون در ایران می باشد. روش انجام پژوهش توصیفی – پیمایشی و تحلیل محتوای کمی می باشد. این پژوهش دارای دو جامعه است: 1) جامعه اول شامل پایان نامه های کارشناسی ارشد گروه های برنامه ریزی درسی، برنامه ریزی آموزشی، مدیریت آموزشی، آموزش بزرگسالان، تحقیقات آموزشی و تکنولوژی آموزشی دانشگاه های علامه طباطبایی، تربیت معلم، شهید بهشتی، شیراز، اصفهان و فردوسی مشهد که از سال 1380 به بعد در هریک از این رشته ها دانشجو تربیت کرده اند می باشد که از بین آن ها پایان نامه های مرتبط با یادگیری الکترونیکی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.2) جامعه دوم شامل خبرگان حوزه یادگیری الکترونیکی می باشد. برای جامعه پایان نامه ها از روش نمونه گیری سرشماری استفاده گردیده است. بنابراین در این جامعه، حجم نمونه معادل جامعه می باشد و برای جامعه خبرگان از روش نمونه گیری ملاک محور هدفمند استفاده گردیده است که 60 نفر از خبرگان حوزه یادگیری الکترونیکی به عنوان نمونه انتخاب گردیده است. برای جمع آوری داده ها از دو ابزار محقق ساخته استفاده گردیده است: 1) چک لیست محقق ساخته برای بررسی پایان نامه های انتخاب شده و 2) پرسشنامه خبرگان برای مشخص کردن موضوعات اولویت دار در حوزه یادگیری الکترونیکی. تحلیل داده های حاصل از بررسی روش شناسی پایان نامه ها، با استفاده از آمار توصیفی(میانگین) و تحلیل پرسش نامه خبرگان با استفاده از آمار استنباطی (t تک گروهی) صورت گرفته است. همچنین برای مشخص ساختن خلاءهای پژوهشی، داده های وضع مطلوب با داده های مربوط به وضع موجود مقایسه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که 7/79 درصداز پایان نامه ها با روش شناسی کمی، 1/10 درصد از پایان نامه ها باروش شناسی کیفی و 1/10 درصد پایان نامه ها باروش شناسی ترکیبی انجام گرفته است که حاکی از حاکمیت روش شناسی کمی در پژوهش های یادگیری الکترونیکی ایران می باشد. همچنین پژوهشگران در انجام پژوهش های جاری به موضوعاتی که از نظر متخصصان اولویت دار و دارای اهمیت بوده است، نپرداخته اند و خلاء بین پژوهش های جاری با شرایط مطلوب بسیار زیاد می باشد.