امروزه استفاده از افزودنیهای خاک، یکی از فنآوریهای جدید در مقوله مدیریت منابع آب و خاک محسوب میشود. لکن تعیین سطوح بهینه آنها در تعامل با سلامت محیط زیست کم تر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر بهمنظور ارزیابی کمّی تأثیر پلی-آکریل آمید (pam) بر مولفههای روانآب و رسوب، میزان رهایش pam و مونومر آکریلآمید (amd) در روانآب و رسوب خروجی از سطح مطالعاتی در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. سپس با تحلیل همزمان روانآب و رسوب خروجی از کرتها و میزان رهایش pam و amd در روانآب و رسوب خروجی، مقدار بهینه مصرف برای هر کدام از موارد کاربرد پیشنهاد گردید. بههمین منظور از کرتهای کوچک مکعبی به ابعاد 5/0 متر طول، 5/0 متر عرض و 3/0 متر ارتفاع در آزمایشگاه شبیهساز باران و فرسایش دانشگاه تربیت مدرس استفاده شد. شیب کرتها، دوام و شدت شبیهسازی متناسب با شرایط حاکم بر منطقه مادری واقع در شهرستان بجنورد بهترتیب 20 درصد، 30 دقیقه و 2/1 میلیمتر در دقیقه در نظر گرفته شد. تیمارهای پژوهش شامل تیمار شاهد و هفت تیمار با مقادیر 4/0، 6/0، 1، 2، 3، 4 و 6 گرم در مترمربع از pam بوده است. نتایج حاصل از پژوهش، دلالت بر عدم معنیدار بودن اثر pam در مهار روانآب (49/0=p) و معنیدار بودن اثر آن در مهار هدررفت خاک (04/0=p) و غلظت رسوب خروجی (004/0=p) داشته است. از طرفی نتایج حاکی از رهایش معنیدار pam (001/0p<) در روانآب و رسوب خروجی، رهایش معنیدار amd (02/0p=) در روانآب و وجود غیرمعنیدار amd (32/0=p) در رسوب خروجی از کرتها بوده است. در نهایت با تحلیل و بررسی نتایج، مقدار بهینه pam بر اساس میزان رهایش آن در روانآب و رسوب بهترتیب 2 و 4/0 گرم در مترمربع تعیین شد. حالآنکه مقدار بهینه pam بر اساس میزان رهایش amd در روانآب و رسوب نیز بهترتیب 2 و 1 گرم در مترمربع بهدست آمد.

شاهنامه ی فردوسی به عنوان مهم ترین کتابی که در طول تاریخ هنر نقاشی ایران،به تصویر در آمده است،از جایگاه ویژه ای از نظر تعامل میان ادبیات و نقاشی برخوردار می باشد.دو نسخه ی ارزشمند شاهنامه ی دموت وبایسنقری، که همگی داستان های حماسی از غرور وافتخارهای ملی ایرانیان در شاهنامه فردوسی را به تصویر کشیده اند،علی رغم همه ی تفاوت هایی که از لحاظ سبک وشیوه دارند،به لحاظ ارتباط تنگاتنگ با ادب پارسی، تأکید بر مفاهیم ذهنی،رویکرد نگارگرانشان به متن شاهنامه و غنای فرم و روایت، شایان مقایسه وتطبیق می باشند.لذا، در این پژوهش نگاره هایی از این دو نسخه ی بزرگ، بر اساس مضامینشان، انتخاب شده و مورد تحلیل قرار خواهند گرفت. و در می یابیم که چگونه این نسخه های نفیس و ارزشمند، تلفیقی از هنر ملل مختلف را با هویتی ملی، به نمایش می گذارند. هدف این پژوهش، تحلیل ساختار و محتوا در نگاره های منتخب از شاهنامه دموت و بایسنقری، و چگونگی روابط میان این عناصر می باشد.در این میان پاره ای از متغیرهای عِلّی از جمله تأثیر پذیری از سایر فرهنگ ها و عنصر روایتگری نقش ویژه ای دارند، و می کوشیم که نشان دهیم اغلب نگاره های مورد نظر علاوه بر انتقال مفاهیم سیاسی و اجتماعی، از روایتگری نیز برخوردار بوده، و تبعیت از متن مشخص و عوامل تأثیر گذار محیطی،هیچ محدودیتی برای هنرمند نگارگر در ابراز عقاید و احساساتش ایجاد نکرده است. روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است، که با تکیه بر روش مطالعه ی کتابخانه ای به تحلیل محتوایی وساختاری نگاره های منتخب از دو شاهنامه ی مورد نظر، و تطبیق آن ها می پردازد. این کوشش مبتنی بر تحلیل مطالبی چون؛ ایلخانان، مکتب تبریز اول، شاهنامه ی دموت، تیموریان، مکتب هرات، شاهنامه ی بایسنقری، شناسایی هنرمندان خالق آثار، تحلیل فضای حاکم بر خلق آثار و چگونگی تأثیر پذیری بازنمایی در نگاره های شاهنامه ی دموت و بایسنقری از ساختارهای اجتماعی، می باشد. گردآوری اطلاعات نیز؛ از طریق کتابخانه ای، منابع مکتوب، شفاهی، تصویری و الکترونیکی صورت گرفته است.