فروپاشی پیش رونده، گسترش خرابیهای زنجیروار در یک سازه می باشد، که از حداقل یک عضو بحرانی سازه ای شروع شده و بطور پیوسته به سایر اعضای سازه منتقل شده و باعث خرابی کلی یا بخش اعظمی از آن سازه می شود. این حادثه وحشتناک میتواند در اثر یک حادثه غیرعادی مانند انفجار بمب، انفجار کپسول گاز، برخورد وسایل نقلیه و یا یک گودبرداری غیراصولی که باعث حذف ناگهانی یک یا چند عضو بحرانی از سازه شود، به وجود آید. در این تحقیق، مقاومت یک قاب فولادی با سیستم دوگانه (قاب خمشی + مهاربندی) در برابر فروپاشی پیش رونده بررسی شده است. جهت انجام این کار، سه مدل از قابهای خمشی تنها و دوگانه(سه، هفت و دوازده طبقه)بر اساس ضوابط لرزه ای آیین نامه 2800 ایران، تحلیل و طراحی شده، سپس بر اساس ضوابط یکی از آیین نامه های مرتبط با موضوع فروپاشی پیش رونده(ufc) به روش مسیرجایگزین (apm) مقاومت سازه ها ارزیابی شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که یک سازه مقاوم در برابر زلزله، لزوما توانایی مقابله با فروپاشی پیش رونده را نخواهد داشت. در سناریوهای حذف ستون در یک سازه، حذف ستون در بام بحرانی تر است. سیستم قاب خمشی تنها، نسبت به قاب خمشی دوگانه، به علت شکل پذیری بالاتر دارای عملکرد بهتری در فروپاشی پیش رونده می باشد و برای داشتن یک سازه مقاوم در برابر فروپاشی پیش رونده، شیوه آرایش مهاربندها خصوصا در اطراف سازه به گونه ای که ستون ثقلی(ستون غیرمتصل به مهاربندها) وجود نداشته باشد، بسیار موثر است.