پوسیدگی میوه مرکبات یکی از عوامل مهم و محدود کننده در طول دوره انبارمانی می باشد. برخی از قارچها مخصوصاً گونه های پنی سیلیوم در فساد پس ا ز برداشت مرکبات دخالت دارند. امروزه به دلیل توجه ویژه به سلامتی انسان و محیط زیست و همچنین مقاوم شدن عوامل بیماری زای پس از برداشت به سموم شمیایی انگیزه ها برای یافتن روش های جایگزین برای سموم بسیار بیشتر شده است. در این بین ترکیبات سالم مثل بی کربنات سدیم، بیکربنات پتاسیم، اسانسهای گیاهی، بیوکنترلرها از جمله انواع مخمر ها به همراه تیمار های گرمایی جایگزین خوبی برای سموم شیمیایی مضر به حساب می آیند. در این بررسی تأثیر سطوح مختلف تیمار بی کربنات سدیم در التیام دهی زخم های میوه پرتقال محلی گلستان،پرتقال یافا وسانگین خونی، مایه زنی شده با سوسپانسیونpenicillium digitatum بود. این پژوهش بصورت آزمایش فاکتوریل زمان×غلظت×رقم (دورقم چهار غلظت، شش زمان) برپایه طرح کاملاً تصادفی با 4تکرار به اجرا در آمد. متغیرهای چون: 1- میزان کاهش وزن،2- سفتی بافت3، - موادجامد محلول،4- اسیدیته، 5- اندیس رسیدگی، 6- میزان پوسیدگی در6 مرحله با فاصله زمانی14روز یک بار مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج آنالیز داده ها نشان دادند هر سه فاکتور رقم، غلظت، و زمان بر میزان اسیدیته، مواد جامد محلول، اندیس رسیدگی اثر معنی دار دارد. همچنین فاکتور های غلظت و زمان بر مقدار کاهش وزن و میزان پوسیدگی اثر معنی دار داشت. در هر دو رقم پرتقال یافا وخونی بهترین نتایج در تیمار ترکیبی1500میلی گرم در لیتر بیکربنات سدیم با غوطه وری در آب داغ 53 درجه سانتی گراد به مدت 3دقیقه بدست آمد.