چکیده هدف از پژوهش حاضر تدوین شاخص های استعدادیابی فوتبال و ارائه راهکارها برای پرورش استعدادها از نظر مربیان فوتبال رده های پایه استان تهران می باشد. کلیه مربیان تیم های پایه فوتبال لیگ آسیا ویژن استان تهران جامعه آماری این پژوهش هستند، نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان 45 مربی انتخاب شده است. بدین منظور به دلیل نبودن پرسشنامه استاندارد در این زمینه، محقق با استفاده از نظرات اساتید تربیت بدنی و علوم ورزشی و مربیان پایه تیم ملی فوتبال اقدام به طراحی پرسشنامه نموده است، اعتبار صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید تربیت بدنی و مربیان فوتبال تایید شده است، و ضریب پایایی آن با استفاده از فرمول آلفا کرانباخ 86 صدم به دست آمده است. بعد از دریافت اطلاعات از آزمودنی ها، با استفاده از نرم افزار (excel)و (spss) از طریق آماری توصیفی و آمار استنباطی "آزمون خی دو" و "آزمون فریدمن" اقدام به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرسشنامه نموده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین شاخص های استعدادیابی فوتبال و راهکارهای ارائه شده برای پرورش استعدادهای فوتبال تفاوت معناداری وجود دارد، بر اساس نتایج بدست آمده مهمترین شاخص برای استعدادیابی در فوتبال شاخص مهارتی - تکنیک انفرادی است، و از میان زیر شاخص های مهارتی- تکنیک انفرادی(پاس دادن)، مهارتی-تاکتیک انفرادی(جاگیری مناسب)، آنتروپومتریک(قد)، جسمانی-حرکتی(سرعت) مهمترین شاخص ها برای استعدادیابی در فوتبال هستند، مهمترین راهکار برای استعدادیابی و پرورش استعدادها در فوتبال تشکیل کمیته تخصصی استعدادیابی فوتبال در باشگاه ها، و تشکیل مدرسه شبانه روزی تخصصی فوتبال است، دامنه سنی 8 تا 10 سال بهترین دامنه سنی برای استعدادیابی در فوتبال است، و همچنین 10 شاخص برتر از بین 30 شاخص معرفی شده به ترتیب میانگین رتبه ای از بیشترین به کمترین عبارت اند از: کنترل توپ، پاس دادن، جاگیری مناسب، قد، پاس دادن و نفوذ کردن، جثه، سرعت، قدرت تصمیم گیری و انتخاب، حرکت بدون توپ و مسئولیت پذیری. کلید واژه: استعدادیابی فوتبال، پرورش استعدادهای فوتبال، فوتبال.