چکیده: شوشتر ، یکی از شهرهایی که عنوان کرسی یا جامع خوزستان بوده است در برخی ادوار ، مرکز این ایالت به شمار می آمده است در اواخر دوره ساسانی ، هرمزان حاکم شوشتر شد و با استفاده از موقعیت استراتژیک ( سوق الجیشی ) و جغرافیایی این شهر ، تسلط و نظارت خویش را ، بر سایر شهرهای ایالت خوزستان ، گسترش داد . با ورود اعراب مسلمان ، به ایران، شوشتر یکی از معدود شهرهایی بود که در برابر مسلمانان مقاومت کرد . بعد از آنکه مسلمانان در سال 21 ه . ق ، شوشتر را فتح کردند ابوموسی اشعری ، به عنوان والی شوشتر منصوب شد ، ابوموسی اشعری نیز همانند هُرمزان ، از موقعیت نظامی و جغرافیایی این شهر استفاده کرد و تسلط و نظارتش را بر سایر این ایالت گسترش داد . در دوران خلافت اموی و عباسی، شوشتر ، بخشی از قلمرو این خلفا ، محسوب می شده است در دور? حکومت آل بویه ، توسعه اقتصادی این شهر ، بر پایه صادرات منسوجات استوار بوده است از مهمترین منسوجات ، دیبای شوشتر را ذکر کرد . در دوره ایلخانان ، شوشتر بار دیگر احیاء شد . در این دوره موضوع آبیاری و کشاورزی ، موجب توسعه شهر شد . در دوره تیموری ، سادات مرعشی ساکن شوشتر شدند و مدتی بعد حکومتی محلی تشکیل دادند . شوشتر از تاثیرات مشعشعیان نیز بی نصیب نبوده است