سالمونلا دیر زمانی است که به عنوان یک باکتری بیماریزای انسانی مهم با منشاء غذایی شناخته شده است. با وجودی که سالمونلا در کلیه انواع مواد غذایی یافت می شود، بیشترین عفونت سالمونلایی در انسان ناشی از محصولات گوشت و مرغ است. در این مطالعه اثر اشعه مایکروویو و اسید های آلی بر بقاء سالمونلا تیفی موریوم تلقیح شده به پاچین های مرغ مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های پاچین خریداری شده طی 2-1 ساعت در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل شدند. در ابتدا پاچین ها ضدعفونی شده و سپس برای زدودن مواد باقیمانده با آب مقطر استریل شست وشو داده شدند. در این مطالعه تعداد 200 نمونه در 5 گروه قرار داده شدند. پس از تلقیح بوسیله سوسپانسیون باکتری، 4 گروه توسط اسید های آلی ( اسید استیک و اسید لاکتیک) با غلظت های مختلف (5/2 و 5%) و اشعه مایکروویو ( برای صفر، 10، 20، 30، 40، 50، 60 و 70 ثانیه) و گروه دیگر بوسیله آب مقطر به عنوان گروه کنترل تیمار شدند. پس از تیمار، کلیه نمونه ها با استفاده از روش شستشو شمارش شدند. آنالیز آماری نشان داد که در گروه کنترل و کلیه تیمار های اسید، میانگین لگاریتم شمارش باکتری با افزایش مدت زمان قرار گرفتن در مایکروویو کاهش می یابد. مقایسه میانگین تعداد باکتری بین نمونه های کنترل و نمونه های تیمار شده با اسید استیک و اسید لاکتیک در زمان صفر مایکروویو گذاری نشان داد که تیمار با اسید ها باعث کاهش لگاریتم تعداد باکتری در مقایسه با گروه کنترل می شود (p<0.001). همچنین لگاریتم تعداد باکتری در پاچین هایی که با اسید لاکتیک تیمار شده بودند به طور معنی داری کمتر از نمونه های تیمار شده با اسید استیک بود (p<0.001). آنالیز رگرسیون نشان داد که کلیه متغیر های مستقل ( نوع اسید، غلظت اسید و زمان قرار دادن در مایکروویو) تاثیر معنی داری برروی متغیر وابسته (لگاریتم تعداد باکتری) دارد. به طور متوسط لگاریتم تعداد باکتری در پاچین های تیمار شده با اسید لاکتیک 7/1 لگاریتم کمتر از گروه کنترل بود (p<0.001). همچنین آنالیز رگرسیون نشان داد که وقتی غلظت اسید و زمان قرار گرفتن در مایکروویو به میزان یک واحد افزایش می یابد، میانگین تعداد باکتری به ترتیب به میزان 622/0 و 071/0 لگاریتم کاهش می یابد (p<0.001).