سرطان مثانه چهارمین سرطان شایع در مردان و نهمین در زنان است. بیش از 90% از تومورهای مثانه از نظر پاتولوژی سلول های پوششی دستگاه ادراری هستند و در 75% موارد در زمان تشخیص در مرحله سطحی قرار دارند. شایع ترین علامت بیماران وجود خون در ادرار است و روش استاندارد برای تشخیص سرطان مثانه سیستوسکوپی می باشد. در تومور مثانه تغییرات ژنتیکی شامل تغییر در ژن سرکوب گر تومور p53 ، p21 و ژن رتینوبلاستوما رخ می دهد، که منجر به پیشرفت تومور به مراحل بالاتر می شود. در پیدایش سرطان مثانه، تغییرات اپی ژنتیکی نیز موثر هستند. این تغییرات شامل متیلاسیون dna و مدیفیکاسیون هیستون ها می باشند که در فرآیند تومورزایی دخیل هستند. تغییرات اپی ژنتیک بر خلاف تغییرات ژنتیک، تغییرات ارثی و برگشت پذیر هستند که بدون ایجاد تغییر در توالی نوکلئوتیدی ژن ها بر روی عملکرد و بیان آن ها تاثیر می گذارند. بخشی از این اثرگذاری توسط آنزیم های هیستون داستیلاز(hdac) انجام می گیرد. داستیلاسیون هیستون ها با برداشتن گروه استیل از آمینواسید لیزین در انتهای هیستون ها منجر به فشرده شدن ساختار کروماتین و خاموشی ژن می گردند. hdac1 جزء کلاس 1 هیستون داستیلازها می باشد که افزایش بیان آن در سلول های سرطانی باعث تحریک تکثیر، رگ زایی، ممانعت از آپوپتوزیس و از دست رفتن تمایز می شود. ما در این تحقیق، پس از استخراج rna از نمونه ها بیان هیستون هیستون داستیلاز 1 را در سرطان مثانه انسان و گروه کنترل با استفاده ازrt-pcr مطالعه کردیم. برای این منظور 32 بیمار مبتلا به سرطان مثانه و 29 فرد سالم با یکدیگر مقایسه شدند. در یافته های این مطالعه در روش rt-pcr بین افراد سالم و بیمار از نظر میزان بیان ژن هیستون داستیلاز1 تفاوت معنی داری مشاهده گردید