بتن پلاستیک بعنوان گونه ای پر کاربرد در پی سدهای خاکی و سنگریزه ای مورد توجه قرار گرفته است. ویژگیهای اصلی این بتن عبارتند از:ضریب ارتجاعی متناسب با خاک اطراف، مقاومت فشاری مناسب جهت تحمل تنش ها،نفوذپذیری مناسب. بنابراین کاهش نفوذپذیری بدون تغییر فاحش در ضریب ارتجاعی یکی از مهمترین زمینه های پژوهشی است. در این تحقیق بهبود خواص مکانیکی بتن پلاستیک و کاهش نفوذپذیری آن با استفاده از نانوسیلیس بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان داد اضافه کردن نانوسیلیس باعث کاهش نفوذپذیری می گردد. همچنین مشخص شد جایگزینی 1.5 درصد نانوسیلیس بجای محتوی سیمانی باعث کاهش نفوذپذیری تا هشت برابر می گردد.برای بررسی هرچه بیشتر این تغییرات آزمایش xrd که میزان بلوری شدن و آزمایش sem که نحوه قرار گیری ذرات را نشان می دهد بر روی ژل سیلیکاتی که سنگدانه ها را در برمی گیرد c_s_h انجام شده است تا هر چه بهتر بتوان تغییرات کلان ساختار ایجاد شده در مقاومت و میزان عبور آب و ضریب ارتجاعی بتن پلاستیک در این تحقیق را در مقیاس ریزساختار دنبال کرد. این تحقیق نشان میدهد که برای کم کردن گذر آب لزوما بالا بردن مقاومت بتن پلاستیک و در پی آن افزایش ضریب ارتجاعی آن تنها راه ممکن نیست. این مطلب همان هدف مطلوبی است که در طراحی پی سدها که به ضریب ارتجاعی پایین و نزدیک به ضریب خاک بستر و گذر آب کم نیاز است بسیار مورد اهمیت قرار میگیرد.