سیاست خارجی روسای جمهور امریکا را میتوان تابعی از نیاز ها و ضرورتهای ساختاری در ایالات متحده امریکا دانست.اما آنچه همواره بر همگان عیان و آشکار است این بوده است که زیر ساختهای بنیادین در رفتار و سیاست خارجی امریکا عوامل ثابت و تغییر پذیر هستند.ایالات متحده در طول تاریخ خود استراتژی های متفاوت را با توجه به جایگاه جهانی خود اختیار کرده است از انزواگرایی تا بین الملل گرایی ؛ اما آنچه همیشه ثابت بوده است ماهیت استراتژی های امریکا می باشد.در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران هم تفاوت بین عملکرد روسای جمهور امریکا جز تفاوت در روش های اعلانی ،همگی یک مسیر را اعمال نموده و دنبال کرده اند. در امریکا سه مکتب همیلتونیسم، جکسونیسم و ویلسونیسم جهت گیری فکری بسیار مناسبی رابرای دخالت در امور سایر کشورها و گسترش قدرت هژمونیک امریکا فراهم کرده است. با وجود ثابت بودن زیرساختهای بنیادی در سیاست خارجی امریکا روابط این کشور با ایران در زمان حاکمیت جمهوری خواهان و دموکراتها تفاوتهایی داشته است.این وضع به گونه ایست که زمانی که محافظه کاران در رأس امور قرار میگیرند روابط دو کشور خصومت آمیز تر میگردد و در زمان ریاست دموکراتها این خصومت تا حدودی کاهش می یابد. کلید واژه: اصول و دکترین سیاست خارجی امریکا، دکترین بوش ، دکترین اوباما، مسأله ایران، قدرت سخت، قدرت هوشمند