چکیده: فریدون آدمیت ازمشهورترین مورخان دوره معاصر است که اکثر آثارش را درباره نهضت مشروطیت نگاشته است.آثار او به طور کلی به دو بخش تاریخ تحولات سیاسی و تاریخ اندیشه تقسیم می شود. در بخش تحولات سیاسی او جریان بیداری ایرانیان را از اوایل دوره قاجاریه و پس از شکست ایران از روس آغاز کرده و با آغاز دوره استبداد صغیر به اتمام می رساند. آدمیت در بخش دوم به بررسی آراءاندیشمندانی چون میرزا آقاخان کرمانی ، میرزا ملکم خان و... می پردازد تا تاثیر آن اندیشه ها را در تدوین ایدئولوژی نهضت مشروطیت روشن سازد. تلاش ما در این نوشتار بر کشف و دست یافتن به مولفه ها و ویژگی های تاریخ نگاری فریدون آدمیت بوده است تا به واسطه آن بتوانیم نگاه وتفکر کلی او را نسبت به تاریخ،فلسفه تاریخ وتاریخ نگاری از پس نوشته هایش استخراج کنیم. به همین منظور با استفاده از متدولوژی قرائت زمینه گرا ضمن بررسی و تحلیل متون تاریخ نگارانه آدمیت به شرایط خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و... او عطف توجه نموده تا به درک درست تری از نگاه تاریخی وی نایل آییم. درنتیجه به تاثیرفراوان آموزه های عصر روشنگری مثل اندیشه ترقی بر ذهن او پی برده و متوجه شدیم که او در تمام آثارش با عینک روشنفکری بر تاریخ معاصر نظر افکنده است. موضوعی که مهم ترین ویژگی تاریخ نگاری فریدون آدمیت به حساب می آید.