بسیاری از صاحب نظران علت اصلی بیکاری تحصیل کرده های بخش کشاورزی را نبود شایستگی ها و مهارت های مورد نیاز بازار دانسته و راه حل کاهش بیکاری را آموزش بهینه و کاربردی می دانند. یکی از راهبردهای آموزش کاربردی می تواند تشکیل تعاونی های دانشجویی کشاورزی در طول دوران تحصیل باشد. این پژوهش با هدف شناسایی نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدهای تشکیل تعاونی های دانشجویی کشاورزی با بهره گیری از تکنیک دلفی انجام شد. پس از مشخص شدن نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیش روی تشکیل و توسعه تعاونی های دانشجوئی کشاورزی از پرسشنامه باز مرحله اول، در مرحله دوم از این متخصصان خواسته شد تا میزان توافق خود را بر اساس طیف لیکرت 5 گزینه ای مشخص کنند. پس از تجزیه و تحلیل پرسشنامه مرحله دوم، پرسشنامه مرحله سوم که آخرین مرحله پژوهش بود تنظیم گردید و در آن اعضا با پاسخ موافق و مخالف، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدهای تشکیل و توسعه تعاونی های دانشجوئی کشاورزی استخراج شده را در نهایت تائید یا رد نمودند. نتایج نشان داد که کاهش ترس دانشجویان از کار عملی، تطبیق آموخته های نظری کلاس های درس با کارهای عملی مرتبط، یادگیری ماندگارتر، تقویت توانائی کارکردن دانشجویان با یکدیگر، تقویت اعتماد به نفس، خودباوری و ریسک پذیری، تقویت روحیه مشارکت و جمع گرائی در دانشجویان، بالا بردن انگیزه تلاش در دانشجویان، آشنائی دانشجویان با شرایط واقعی و مشکلات کار کشاورزی و روش های حل این مشکلات از طریق کسب تجربه، بالا رفتن فرهنگ تعاونی در دانشجویان، به عنوان برخی از نقاط قوت و نداشتن پشتوانه مالی و یا فراهم نشدن سرمایه در زمان لازم، کمبود ابزار و ماشین آلات و یا وجود ابزار و ماشین آلات کهنه و مستهلک، عدم تعریف کارهای عملی و گروهی در سرفصل های برخی از دروس کشاورزی، عدم تمایل واحد مزرعه دانشکده ها در استفاده مستقیم دانشجویان از ماشین آلات و ادوات و امکانات واحد مزرعه دانشکده، کمبود قوانین و آئین نامه های حمایت کننده از تعاونی های دانشجوئی کشاورزی، کمبود زمین مناسب و منابع مالی در بسیاری از دانشکده های کشاورزی، تأکید دانشکده های کشاورزی بر تئوری به جای عمل به عنوان برخی از نقاط ضعف نهائی پیش روی تشکیل و توسعه تعاونی های دانشجوئی کشاورزی شناخته شدند. وجود روحیه کار و تولید در جامعه، اهتمام دولت برای توسعه کشاورزی و تولید ملی، استفاده از منابع دولتی و ارزان قیمت از قبیل آب، برق و ادوات، استفاده از نفوذ دانشکده در مکاتبه با سایر ارگان ها، توسعه فناوری در منطقه از مهم ترین فرصت های شناخته شده و سرانجام بروکراسی موجود در فضای اداری جامعه، عدم وجود سرمایه اولیه، امکانات، تجهیزات و فضای کافی در اختیار دانشجویان، عدم ارتباط دانشکده های کشاورزی با بخش اجرا، حاکمیت تئوری گرائی بر تفکر برخی مدیران و مسئولان و حتی اعضای هیئت علمی، عدم باور به توانائی های دانشجویان، عدم حمایت مسئولان دانشکده از این تعاونی ها از نظر مالی و عملی، عدم حمایت بانک ها و نهادهای دولتی از این گونه تشکل-های دانشجوئی، عدم ثبات مدیریت در دانشگاه ها و دانشکده ها، عدم حمایت دولت به عنوان مهم ترین تهدیدهای نهائی پیش روی تشکیل و توسعه تعاونی های دانشجوئی کشاورزی مورد تائید صاحب نظران مربوطه قرار گرفتند.