توجه به فضاهای عمومی شهری تحت عنوان مکان سوم ها، از دغدغه های معماران و شهرسازان معاصر محسوب می گردد. این فضاها به عنوان محیط هایی غیر رسمی که زمینه تعامل مردم را فراهم می نمایند، نقش مهمی در حیات و سرزندگی شهرها ایفا می کنند. در زمینه طراحی فضاهای عمومی، نظریه پردازان مختلف، رویکردهای متفاوتی را مطرح نموده اند که در این میان رویکرد محیطی- رفتاری به عنوان رویکردی مطرح، به مطالعه رابطه محیط و رفتار و نقش طراحی در بروز رفتارهای فردی و اجتماعی و تقویت تعاملات اجتماعی می پردازد. این این راستا پایان نامه حاضر در بخش نظری، مفهوم تعامل پذیری فضا را مورد کنکاش قرار داده و با اتخاذ رویکرد محیطی- رفتاری به تبیین عوامل محیطی موثر بر شکل گیری تعاملات اجتماعی می پردازد و با گونه بندی فضاهای شهری تعامل گرا، یکی از این گونه ها تحت عنوان کنار آب ها را مورد مطالعه قرار می دهد. کنارآب ها با توان بالقوه تعامل پذیری نقش مهمی در شکل دهی هویت کالبدی- اجتماعی شهرهای رودکناری ایفا می نمایند. لذا توجه به ضوابط و معیارهای طراحی این فضاها، در سرزندگی هرچه بیشتر آن ها موثر خواهد بود. در این راستا، به عوامل تأثیرگذار بر کیفیت، سرزندگی و حیات اجتماعی کناره رودها پرداخته شده و معیارهای طراحی استخراج گردیده است. در ادامه شهر اهواز و رودخانه کارون به عنوان نمونه موردی انتخاب گردیده و باشناخت بستر طرح، ارائه چشم انداز، تعیین اهداف، راهبردها و سیاست های اجرایی به کاربست نتایج حاصل، در طراحی می پردازد.