تعداد 160 قطعه جوجه ی یک روزه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار مورد آزمایش قرار گرفت. جیره ها بر پایه ذرت- سویا و با افزودن مکمل های آنتی-بیوتیک (150 گرم در تن اکسی تتراسایکلین)، اسید آلی (3 کیلوگرم در تن اورگاسید)، پروبیوتیک (150 گرم در تن پروتکسین) و پری بیوتیک (2 کیلوگرم در تن مانان الیگوساکارید) تنظیم شدند. طول دوره ی آزمایش 42 روز و تحت شرایط تنش حرارتی بود. نتایج نشان داد وزن نسبی دئودنوم تحت تاثیر اسید آلی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). همچنین طول نسبی ژژنوم و ایلئوم در تیمار پری بیوتیک بطور معنی داری بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0p<). در پیش معده و سنگدان کمترین ph متعلق به تیمار پری-بیوتیک بود ولی در دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم تیمار دریافت کننده ی اسید آلی بطور معنی داری کمترین ph را به خود اختصاص داد (05/0p<). همچنین پروبیوتیک بطور معنی داری باعث افزایش طول ویلی در دئودنوم و ژژنوم شد (05/0p<). در ژژنوم تیمار دریافت کننده ی آنتی بیوتیک کمترین عمق کریپت و در ایلئوم تیمار دریافت کننده ی اسید آلی و پروبیوتیک کمترین مقدار را داشتند (05/0p<). نسبت طول ویلی به عمق کریپت تنها در ژژنوم و در تیمارهای دریافت کننده ی آنتی بیوتیک و پروبیوتیک افزایش یافت (05/0p<). ضخامت لایه ماهیچه ای و مخاطی دئودنوم توسط تیمار دریافت کننده ی اسید آلی و در ایلئوم توسط تیمار دریافت کننده ی پروبیوتیک کاهش یافت (05/0p<). تیمار دریافت کننده ی پروبیوتیک باعث افزایش سلول-های گابلت در دئودنوم و تیمار دریافت کننده ی پری بیوتیک باعث افزایش این سلول ها در ژژنوم شد (05/0p). نتایج نشان داد درصد کلسیم و منیزیم در تیمار دریافت کننده ی اسید آلی بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0p<). همچنین مقاومت استخوان درشت نی و مقاومت آن در برابر ضربه تحت تاثیر معنی دار تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت ولی در تیمارهای اسید آلی و پروبیوتیک افزایش نشان داد. نتایج نشان داد پروبیوتیک دارای اثرات مفیدی بر مورفولوژی روده (ریخت شناسی) و اسید آلی نیز باعث بهبود وضعیت استخوان می شود.