چای سبز، رزماری و بلوط از گیاهان شناخته شده و پرکاربرد در طب سنتی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ویژگی‎های آنتی‎اکسیدانی این سه گیاه و ارزیابی برهم‎کنش‎های آنتی‎اکسیدانی احتمالی در صورت ترکیب آنها بود. چای سبز و رزماری با سه حلال اتانول، متانول و آب، و بلوط با حلال متانول استخراج شد. آزمایشات اندازه‎گیری ترکیبات فنلی، مهار رادیکال آزاد dpph، ظرفیت آنتی‎اکسیدانی کل و قدرت احیاء‎کنندگی برای این عصاره‎ها و در مقایسه با bht انجام شد. میزان فنل کل عصاره متانولی چای سبز بیشتر از سایر نمونه‎ها محاسبه شد (2 /2±01/98 میلی‎گرم گالیک اسید به گرم عصاره). از بین عصاره‎های مورد آزمون و مقایسه آزمایشات انجام شده، عصاره اتانولی چای سبز، عصاره متانولی رزماری و عصاره متانولی بلوط به عنوان عصاره‎هایی با ویژگی‎های آنتی‎اکسیدانی مناسب برای آزمون برهم‎کنش عصاره‎ها انتخاب شدند. آزمون‎های مهار رادیکال آزاد dpph، ظرفیت آنتی‎اکسیدانی کل و قدرت احیاء‎کنندگی و نیز ارزیابی فعالیت آنتی‎اکسیدانی در روغن سویا برای عصاره‎های ترکیبی نیز انجام شد. برای ترکیب عصاره‎های چای سبز- رزماری، چای سبز- بلوط و رزماری- بلوط در آزمون مهار رادیکال آزاد dpph اثر سینرژیستی در حداقل غلظت (50 میکروگرم در میلی‎لیتر) مشاهده شد اما در غلظت‎های بیشتر (تا 250 میکروگرم در میلی‎لیتر) بیشترین اثر مشاهده شده، آنتاگونیسم بود. در آزمون ظرفیت آنتی‎اکسیدانی کل، نتایج با آزمون پیشین متفاوت بوده و در غلظت‎های بالاتر نیز اثر سینرژیستی مشاهده شد. در آزمون قدرت احیاء‎کنندگی در تمامی حالات ترکیب عصاره‎ها اثر سینرژیستی معنی‎داری مشاهده شد. عصاره‎های انتخاب شده طی مراحل پیشین، در آزمون ارزیابی عدد پراکسید در روغن سویا به شکل معنی‎داری (05/0>p) بهتر از bht عمل نمودند. اما در این آزمون اثر مشاهده شده در تمامی حالات، از نوع آنتاگونیسم بود. گرچه با وجود اثر آنتاگونیستی نیز عصاره‎های ترکیبی برتر از bht بودند.