نام پژوهشگر: محمدرضا نیک فر

آنالیز تخریب پیشرونده در بعضی از اتصالات صلب
پایان نامه دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) - قزوین - دانشکده فنی 1391
  محمدرضا نیک فر   رمضانعلی ایزدی فرد

از آنجایی که فعالیت های ترویستی در سطح جهان در حال افزایش است تخریب پیشرونده به یک موضوع با اهمیت تبدیل شده است. بنابراین اتفاقات و حوادث پیش بینی نشده ای مانند انفجار که در گذشته بسیار نامحتمل تلقی می شدند، امروزه حوادثی باورپذیرتر با احتمال کمتر در نظر گرفته میشوند. آیین نامه ها و دستورالعمل های ساختمانی فعلی، راهنمایی های عمومی برای جلوگیری از تخریب پیشرونده بر اساس نامعینی، یکپارچگی ،پیوستگی ،شکل پذیری و مسیرهای بار جایگزین ارائه داده اند اما در کنار این راهنمایی ها، فهم و شناخت محدودی از خود پدیده تخریب پیش رونده وجود دارد. وقتی که گسیختگی یک عضو سازه ای منجر به تخریب اعضای مجاور و خرابی های اضافی به دنبال آن می شود،تخریب پیشرونده ساختمان اتفاق می افتد.این پدیده یک فرآیند دینامیکی غیر خطی است که با پاسخ اعضای سازه ای را مشخص می شود.اگر سیستم خسارت دیده در رسیدن به یک حالت تعادل استاتیکی جدید ناتوان باشد،تخریب کلی سیستم اتفاق می افتد. پس از وقوع حملات ترورریستی در سالهای اخیر بویژه حمله به مرکز تجارت جهانی (برج های دوقلو)پدیده تخریب پیشرونده مورد توجه جدی قرار گرفته است. این امر موجب مطالعات بیشتر بروی این پدیده و اصلاح آیین نامه های موجود در ارتباط با تخریب پیشرونده شده است. در این آیین نامه ها به علت کمبود اطلاعات در مورد رفتار اعضای سازه ای در تخریب پیشرونده، از آیین نامه بهسازی لرزه ای سازه ها asce41-06 استفاده شده و معیارهای رفتاری این آیین نامه بکار گرفته شده است.اما در عمل معیارهای لرزه ای کاملا بر شرایط تخریب پیشرونده منطبق نمی باشد،زیرا عملا در هنگام وقوع تخریب پیشرونده نوع بارگذاری وشرایطی که اعضا و اتصالات فولادی تحت تاثیر آن قرار می گیرند کاملا متفاوت با شرایطی است که آنها در هنگام وقوع زلزله تجربه مینمایند.با توجه به این امر ،در این مطالعه به بررسی رفتار اتصالات پیچی متداول وعملکرد آنها در برابر تخریب پیشرونده پرداخته شده تا نقاط ضعف آنها در برابر این پدیده شناخته شده و نحوه عملکرد آنها مشخص گردد. به طور کلی روند طی شده در این پایان نامه به این صورت بوده که دو نوع اتصال پیچی برای یک ساختمان 8 طبقه طراحی و سپس تاثیر پارامترهایی نظیر: ضخامت،پیش تنیدگی وغیره در پدیده تخریب پیشرونده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که اتصال ورق انتهایی عملکرد بهتری نسبت به اتصال سپری در فرآیند تخریب پیشرونده دارد و توصیه می شود در طراحی اتصال ورق یا سپری، ضخامت آن طوری انتخاب شود که در که فرآیند خرابی از این اجزا شروع شوند. کلید واژه: تخریب پیشرونده، اتصالات پیچی، اتصال ورق انتهایی، اتصال سپری