در سال های اخیر، تحقیقات بر روی نانوکامپوزیت های پلیمری توجه زیادی را به خود جلب کرده است و این به دلیل خواص مکانیکی، حرارتی، نوری و شیمی فیزیکی بهبود یافته این پلیمرها نسبت به پلیمر خالص و کامپوزیت های معمولی است. در دهه های گذشته توجه محققان بر روی نانوکامپوزیت های پلیمری – خاک رس متمرکز بوده است در حالی که در چند سال اخیر توجه به سمت انواع دیگر نانوذرات معدنی به منظور بهبود خواص جلب شده است. پلی وینیل الکل (pva)، یکی از پلیمرهای سنتزی سازگار با طبیعت و محلول در آب است که دارای خواص بسیار عالی می باشد. این پلیمر به عنوان یک محصول تجاری و صنعتی ارزشمند، از نظر حلالیت و زیست تخریب پذیر بودن آسیب کمی به محیط زیست می رساند و به همین دلیل مورد توجه محققین و صنعت گران قرار گرفته است. با وجود این، خواص پلی وینیل الکل می تواند توسط پخش نانوذرات معدنی گوناگون در ماتریس پلیمری بهبود یابد. در این پژوهش، نانوذرات cds به روش هم رسوبی ساخته شده است. نانوکامپوزیت starch/pva/cds نیز با اضافه کردن نانوذرات سنتزی به پلیمر توسط روش فرآوری محلول تهیه شده است. در راستای این پژوهش ساختار نانوذرات و نانوکامپوزیت های تهیه شده توسط الگوی پراش اشعه ایکس (xrd) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و طیف سنجی انرژی پراش اشعه ایکس (edx) مورد بررسی قرار گرفته شد. هم چنین در این پژوهش خواص مکانیکی، حرارتی، نوری، جذب آب و تخریب آنزیمی نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس نتایج حاصل در مورد بعضی از نمونه ها با یکدیگر مقایسه شد.