چکیده در پژوهش حاضر تأثیر آموزش مهارت حل مسئله بر تعارضات والد–فرزند، سازگاری و رضایت از زندگی دانش آموزان دختر مورد بررسی قرار گرفت. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهرستان استهبان بودند که در سال تحصیلی 92-91 به تحصیل اشتغال داشتند. نمونه اولیه 277 نفر دانش آموز دختر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به مقیاس تعارض والد-فرزند پاسخ دادند. از این میان 42 نفرنمره یک انحراف معیار بالاتر از میانگین داشتند. سپس 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند.هر دو گروه به پرسشنامه های سازگاری و رضایت از زندگی پاسخ دادند. سپس 7 جلسه ی 90 دقیقه ای آموزش مهارت حل مسئله بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از پایان مداخله از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که آموزش مهارت حل مسئله منجر به کاهش تعارض والد-فرزند و افزایش سازگاری در دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است.، اما تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش وگروه گواه در رضایت از زندگی دیده نشد. این نتایج در دوره ی پیگیری کماکان ادامه داشت.