چکیده هدف این پژوهش شناسایی عوامل آسیب دیدگی باورها و اعتقادات دینی دانش آموزان، از دیدگاه خودشان، مربیان و صاحب نظران حوزوی و نیز ارائه ی راهکارهای مقابله و درمان آسیب دیدگی باورها و اعتقادات دینی از دید متخصصین حوزوی بود. این تحقیق از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره ی متوسطه، مربیان پرورشی آنها و صاحبنظران حوزوی در سال تحصیلی 91-90 بود که از هر کدام از گروهها بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد نمونه مشخص گردید. برای دانش آموزان و مربیان آنها به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس، اعضا نمونه به پرسشنامه تحقیق پاسخ دادند و برای صاحبنظران حوزوی جامعه بخاطر کم بودن تعدادشان به صورت تمام شمار به پرسشنامه فوق جواب دادند. ابزار مورد استفاده، پرسش نامه ی محقق ساخته با 51 گویه و در طیف لیکرت بود. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج 8 سوال مطرح شده نظر هر کدام از گروههای نمونه به وسیله t یک گروهی با میانگین فرضی جامعه مقایسه گردید. نتایج (همه سوالات در سطح 05/0 آزمون شد) نشان داد که نظر دو گروه دانش آموزان و صاحبنظران حوزوی در مورد تاثیر فهم صحیح از دین بر دین گریزی دانش آموزان معنی دار شد، نظر دانش آموزان در مورد میزان تناسب مفاهیم کتب دینی با نیازها و سطح رشد آنان بر دین گریزی معنی دار شد؛ نظر مربیان پرورشی درباره عدم تطابق گفتار و رفتار دست اندرکاران امر تربیت دینی بر دین گریزی دانش آموزان معنی دار شد؛ دیدگاه گروه دانش آموزان درباره ی عدم بهره گیری از مفاهیم قرآنی و تکیه صرف بر ظواهر دینی بر دین گریزی دانش آموزان و همچنین برخورد سلیقه ای با مقررات و احکام دینی و قوانین اجتماعی بر دین گریزی و نیز ناهماهنگی بین دستگاه های تربیتی جامعه ـ خانواده، مدرسه، اجتماع و نهادهای متولی امر اسلامی کردن اجتماع ـ بر دین گریزی نوجوانان معنی دار بود؛ دیدگاه هر سه گروه در مورد اجبار و اکراه در اجرای احکام و مناسک دینی بر دین گریزی دانش آموزان و همچنین تاثیر پذیری از همسالان و الگوها بر دین گریزی دانش آموزان معنی دار بود. کلمات کلیدی: آسیب باورهای دینی- دین گریزی- تعلیم و تربیت دینی.