توسعه پایدار، توسعه ای انسان محور است که بیشترین تغییر مثبت و ماندگار را، در افراد جامعه ایجاد می کند. یکی از شرایط تحقق توسعه پایدار، حضور و مشارکت واقعی و فعال زنان در کنار مردان در فرایند توسعه است. از آنجا که زنان سرپرست خانوار به دلایلی چون طلاق، فوت، اعتیاد و ازکارافتادگی همسر جزء اقشار آسیب پذیر جامعه محسوب می شوند، پژوهش حاضر به بررسی عوامل اجتماعی فرهنگی موثر بر میزان توانمندی زنان سرپرست خانوار در شهر تبریز پرداخته است. این پژوهش از نوع پیمایشی است؛ داده ها با ابزار پرسشنامه و با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان 246 نفر از زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر تبریز گردآوری شده است. توانمندی در این تحقیق در چهار بعد: توانمندی روانی، توانمندی اقتصادی، توانمندی اجتماعی و توانمندی سیاسی سنجیده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اکثریت پاسخگویان به لحاظ توانمندی در سطح متوسط قرار دارند. همچنین متغیرهای تحصیلات، وسایل ارتباط جمعی، حمایت اجتماعی، سلامت جسمانی و تغذیه دارای رابطه مثبت و معنادار با میزان توانمندی زنان سرپرست خانوار است؛ در حالی که متغیرهای سنت گرایی و وضعیت زناشوئی رابطه معناداری با میزان توانمندی زنان سرپرست خانوار ندارد. نتایج رگرسیون چندگانه نشانگر تأثیر معنادار پنج متغیر وسایل ارتباط جمعی، سلامت، حمایت اجتماعی، وضعیت تغذیه و میزان تحصیلات در میزان توانمندی است که در این میان سلامت بیشترین نقش را در تبیین متغیر توانمندی ایفا می کند.