بسیاری از کشورهای در حال توسعه جهان با پدیده ی تمرکز فضایی در رشد منطقه ای در گیرند. به این معنا که نه تنها منابع طبیعی به طور نامتوازن و نابرابر در سراسر کشور توزیع گردیده، بلکه فرایندهای توسعه ی اقتصادی، فرصت ها و زمینه هایی را فقط در درون نواحی خاص به وجود می آورند. شهرهای کوچک به عنوان یکی از عناصر مهم سیستم های منطقه ای در شکل دهی ثبات و تحقق اهداف کلی سیستم عمل می کند. شهرهای کوچک در تعامل با کوچک ترین عنصر سکونتگاهی یعنی روستاها و شهرها میانی در تعامل با بزرگ-ترین شهر در سطوح ملی منطقه ای نقش مهمی را در توسعه و توازن های منطقه ای نظیر تثبیت جمعیت، فعالیت ها و سرمایه در فضای ملی کشور ایفا می کند. پژوهش حاضر در صدد تبیین جایگاه و نقش شهر روانسر در نظام شهری در توسعه منطقه ای از طریق مدل های کمی و شناخت توانمندی های و ظرفیت های این شهر به عنوان یک شهر کوچک در ارائه خدمات و ارائه راهکارهای مناسب به منظور تقویت و توسعه کارکردهای آن جهت رسیدن به تعادل و توازان منطقه ای می باشد. روش تحقیق تحلیلی – توصیفی می باشد و تحلیل کمی و محتوایی جایگاه شهر روانسر در سازمان فضایی منطقه با بهره گیری از مدل های نظیر رتبه- اندازه، ضریب آنتروپی، ضریب کشش پذیری، ضریب مکانی و تاکسونومی عددی بهره گرفته است. می توان نتیجه گیری گرفت: شهر روانسر با توجه به اینکه استعدادها، ظرفیت ها و توانمندی های بالفعل و بالقوه ای که از نظر کشاورزی و دامپروی، صنایع تبدیلی، صنایع دستی و سنتی و صنعت گردشگری (توریسم) را داراست، می توان زمینه های اشتغال را در این شهر افزایش داد. همچنین با توجه به مکان گزینی شهر روانسر به عنوان دروازه اورامانات و پل ارتباطی دیگر شهرستان های مورد مطالعه با استان کرمانشاه و همجواری با استان کردستان و بالاخره به عنوان مکان مرکزی، بیشترین روابط را با سکونتگاه های روستایی حوزه نفوذ خود برقرار سازد و با تقویت در نظام سکونتگاهی، نقش مهمی برای توسعه ناحیه ای و توسعه روستایی ایفا نماید و سرانجام مانع از مهاجرت به سوی شهرهای بزرگ تر گردد.