روش شناسی: روش تحقیق به شیوه همبستگی بود، 212 زن ورزشکار (تعداد 72 ورزشکار استقامتی، 70 ورزشکار رده وزنی و 70 ورزشکار زیبایی شناختی) با میانگین سنی6/2±42/21 سال، میانگین قد 4/5±7/163 سانتی متر، میانگین وزنی 5/5±5/55 کیلوگرم و سابقه ورزشی 1/4±5/5 سال) در این مطالعه شرکت نمودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن، وابستگی به تمرین و پرسشنامه تمرینی اوقات فراغت و شاخص توده بدنی بودند. داده ها بوسیله همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک طرفه و مجذور کای با کمک نرم افزار spss 17 در سطح معنی داری 05/0> pبررسی شد. یافته های تحقیق: 5/50% از ورزشکاران علایم اختلالات خوردن و 2/22% علایم وابستگی به تمرین داشتند. نتایج مطالعه حاضر همبستگی معنی داری بین همه متغیرهای مورد مطالعه را نشان دادند. هزینه مصرفی تمرینات اوقات فراغت ارتباط معنی داری با وابستگی تمرین داشت(014/0p=)، وابستگی تمرین ارتباط معنی داری با نمرات آسیب شناسی خوردن داشت(001/0=p) و هزینه مصرفی تمرینات اوقات فراغت ارتباط معنی داری با آسیب شناسی خوردن داشت(001/0=p). نتیجه گیری: براساس نتایج، شیوع اختلالات خوردن در زنان ورزشکار رشته های ورزشی استقامتی، رده وزنی و زیبایی شناختی بالا بود. وابستگی به تمرین و هزینه های مصرفی تمرینات اوقات فراغت مشارکت معنی داری در اختلالات خوردن داشتند.